Industria a Lavrio (foto di Silio D'Aprile)"Μα δεν αντέχω άλλο, θα φύγω από εδώ...", τα λόγια μιας φίλης στην παρέα, χθες, στην ηλεκτρισμένη βραδιά του αθηναϊκού κέντρου. Πίνοντας ποτά σε μια μπάρα ακούγεται ο διάλογος για τον τηλεοπτικό "μάστερ σεφ" και τον βοηθό του, έναν "...κούκλο, που δεν θα μου κάτσει ούτε με σφαίρες", ο ίδιος αόριστος μονόλογος μεταξύ γυναικών για τους άντρες "που είναι μαλάκες", τα σύντομα λογίδρια από δύο σαραντάρηδες νεοδημοκράτες -καλοξυρισμένοι και κουστουμάτοι αλλά με λιγούρικο βλέμμα στον χώρο- που χρυσώνουν το εθνοσωτήριο χάπι του αντιμνημονιακού "Αντώνη", οι τρεις φοιτήτριες που μιλούν μόνο για μεταπτυχιακά στην ονειρική Αγγλία, ένας πεζογράφος -γνωστός, βεβαίως- που λέει εξωφρενικά (άδαρτος ακόμη...) ότι άμα θέλεις να έχεις 50 αναγνώστες γράφεις ποίηση, εάν θέλεις 5.000 γράφεις τη λεγόμενη ελληνική πεζογραφία, ένας τυπάκος γύρω στα 25 γλωσσοφιλιέται με μια ξανθούλα ατημέλητη στο γωνιακό τραπεζάκι, μια συνάδελφος τεντώνει το δάχτυλο βρίζοντας τους εναπομείναντες δημοσιογράφους της "Ελευθεροτυπίας" που φευ έγιναν απεργοσπάστες συνδράμοντας στην κατρακύλα της περίπου λεγόμενης τέταρτης εξουσίας (τους έσωσε όμως την τιμή το σκίτσο του συνήθως κουκουέ ομιλητή-συνδικαλιστή-καλλιτεχνάρα, τις προάλλες...), οι ονειροπόλοι, οι αφασικοί, οι άνεργοι που δεν πέρασαν ούτε απ' έξω, οι ωτακουστές και οι σιωπηλοί, οι πότες...
Commenti