Sabbia di mar Ionio-Adriatico dentro l'anima...
Λέγεται ότι οι ποιητές σιωπούν γνωρίζοντας την αξία της αλαλίας >>> Παρόμοια με τις λέξεις που σχηματίζουν τον φόβο, τη στιγμή της εγκατάλειψης, τους ανύπαρκτους δρόμους του νόστου >>> Μα γιατί όλοι στέκονται στο φως προσδοκώντας μιαν άλλη ζωή; >>> Dimmi, quell'angelo giovanetto passa sul corpo dei miei versetti? >>> Ποιοι τρέχουν πίσω από τον χρόνο; >>> Γράφει ο Παντελής Μηχανικός, ο ξεχασμένος ποιητής: Πολλά πράγματα εγκαταλείψανε απόψε την πόλη / για να παν κάπου να παραθερίσουν / κι έμεινε μονάχη της η ησυχία / Βασιλεύει... >>> Στην επόμενη γωνία περιμένει ο Καρυωτάκης βιαστικός έως τον Οκτώβριο, η Alda Merini με κοιτάζει ενθαρρυντικά εννοώντας την τρέλα της για έρωτα, κι ακόμη να βρω αυτόν τον άτσαλο νεαρό με τα χιλιάδες χαρτάκια του γεμάτα στιχάκια στα ιταλικά και τα ελληνικά, τον Giorgio Σαραντάρη... >>> Τι δεν θέλω ή τι ονειρεύομαι; >>> Η άμμος καίει αυτή την ώρα. Ο ορίζοντας είναι θολός - σε λίγο θα φυσήξει ο λίβας >>> Αλητεύουν το μυαλό μου οι ταραντέλλες, μαζί με την αλμύρα και τον ιδρώτα της Grecìa Salentina >>> Ενώ, το πρωί κάθησαν δυο-τρία αγριοπούλια στην μπούκα της πολεμότρυπας: πώς να θυμούνται πως κάποτε εδώ κρατούσαν οι νοικοκυραίοι περασμένο ανάμεσα τ' όπλο τρέμοντας για το σήμερα;...
Commenti