Το τέλος της Μεταπολίτευσης (στη λογοτεχνία)...

Ε.Χ. Γονατάς (1924-2006)

Η μεγάλη συζήτηση που λαμβάνει χώρα τον τελευταίο καιρό, μετά την κατάρρευση της όποιας πολιτικής-κοινωνικής σοβαροφάνειας στην Ελλάδα, περιέχει τον όρο της "Μεταπολίτευσης" και των συνεπειών της >>> Εύλογα αναρωτιούνται οι νεότεροι, αυτοί που δεν έζησαν τότε και δεν έχουν κανέναν λόγο ν' αναπολούν τις "χρυσές ημέρες" της αμετροέπειας και του ετσιθελικού νέου συστήματος αξιών >>> Ετούτη η εκφραστική πιπίλα μπορεί πιθανώς να βρει εύκολη πρόφαση ανάλογης χρήσης στον χώρο των ελληνικών γραμμάτων και των εκδόσεων, μεταξύ των παραγόντων και των διανοουμένων (με ή χωρίς εισαγωγικά οι δύο όροι), των αυθεντικών, των ψευδών, των ερασιτεχνών ή των επαγγελματιών λογοτεχνών >>> Οπου οι αλληλοεξαρτήσεις δίνουν και παίρνουν, η δημοσιότητα είναι σε μεγάλο βαθμό στρεβλή, ο επαρχιωτισμός αποκλείει κάθε ουσιώδη αξιολόγηση ή κριτήριο, η κενοφάνεια κυριαρχεί και δημιουργεί ανύπαρκτα προτάγματα (ποιος και τι; εντός του συνόλου) >>> Ετσι και οι βαρύγδουπες δημοσιεύσεις-συνεντεύξεις ατάλαντων πεζογράφων περί παντός του επιστητού, έτσι και οι κομπορρημοσύνες διαφόρων ποιητάδων που "καίγονται" για προβολή και αυτοπροβολή, έτσι και το "δούναι και λαβείν" των διαφόρων βραβευθέντων που απλώς συλλαβίζουν, συνειδητά συνήθως, ενώπιοι ενωπίω με τα "μεγαθήρια" της αλλοδαπής ή του ελληνικού παρελθόντος >>> Τα έλεγε καλά εκείνος ο Επαμεινώνδας Χ. Γονατάς, κατά καιρούς, χαμηλότονα αλλ' όχι εις μάτην... >>> Οι χρονικοί κύκλοι ανοιγοκλείνουν περιέχοντας, mutatis mutandis, την ουσία της τέχνης του λόγου...