Foto della rivista "National Geographic"Αυτή η στάχτη είναι η απειλή >>> είναι ο φόβος, είναι η αναρώτηση για τον αισιόδοξο νου στον κόσμο αυτόν, του παρόντος >>> Ο ορίζοντας σκοτεινιάζει απροειδοποίητα, οι κουβέντες χαμηλώνουν >>> Οι λέξεις οδύνη, ενατένιση, ελεημοσύνη, ευπροσηγορία, μέλλον, επιθυμία και διάσταση αλλάζουν χρώμα και σχήμα, γίνονται αιχμηρές σαν ακίδα, άκαμπτες σαν τη θεϊκή άρνηση, εν τέλει δύσχρηστες για τον δημιουργό κι ευπρόσδεκτες από τους δόκιμους προφήτες >>> Αυτή η στάχτη διαλύεται με το φως και τον άνεμο - τούτη τη μεταφυσική παρόρμηση της ύπαρξης, συλλογικά κι ατομικά, λέγοντας >>> Αυτή η στάχτη απαιτεί τον θαυμασμό κι αυτόματα την εξόντωσή της στον μοιραίο κύκλο... >>> Κι όταν κατακαθήσει, λέν' οι πρόγονοι, αρκεί να αρδευτεί, να πλημμυρίσει από νερό και την ατέρμονη μέριμνα των σκαπανέων >>> για να βλαστήσει ο νέος γλυκόφυλλος αμπελώνας >>> για να στάξει το κόκκινο κρασί, το αίμα της προσδοκίας στα γυναικεία γόνατα... >>> Αναμονή κι επιστροφή στο εγώ, άραγε μοιρασμένο στα δύο...
Commenti