"Τα ψέματα στις κεραίες"...

Se non lo visiti, lo portiamo via.. >>> Η ιταλική διαφήμιση είναι σαφής, κυνική, δηλωτική της αμεσότητας - εάν δεν το δείτε, θα το απομακρύνουμε... >>> Οι παλιοί ξεχασμένοι φίλοι επανέρχονται όπως ο πρωινός ήλιος των σχολικών χρόνων από τα ίδια εκείνα παράθυρα >>> Οι μυρωδιές ξαναζούν, οι έρωτες υδατώνουν, οι προσδοκίες κυκλώνουν τον εαυτό >>> Γράφει ο Ανδρέας Κουραμάνης, ψιθυρίζοντας στην "Παιωνία" του Θησείου, μερικούς νέους στίχους παιγμένους στο πιάνο: "Κάποτε το μαύρο θα έχει τελειώσει / ... / Τώρα μας περιμένουν τα πράσινα λειβάδια και ο γαλάζιος / ουρανός / Οι γιορτές μας θα είναι πια έξω ψυχή / Θα αγαπάμε και θα παλιώνουμε / Ο ορίζοντας θα είναι μέσα μας / ...και θα πετάμε ερωτευμένοι >>> Σ' έναν ποιητικό και αντιποιητικό κόσμο οι νόστιμοι τρελοί οργιάζουν / γράφουν και ξαναγράφουν την ίδια ιστορία για το χάος και τις ψευδαισθήσεις >>> Ο Αλβανός ποιητής, παλιός φίλος και πειστικός, μου χάρισε σήμερα τρεις σελίδες με στίχους του >>> λέγοντας "οι λέξεις μου, σαν την άδεια μου τσέπη..." αντί του ονόματός του εδώ >>> Και θέλει να γίνει Ελληνας, δακρύζει, κατά πώς δεν γνωρίζουν εκείνοι οι φωνασκούντες με το πρόταγμα του λαού... >>> Ενώ, δύο εικαστικές εκθέσεις μπορούν να συναρπάσουν το κάθε βήμα σ' αυτή την πόλη >>> κι άλλη μία ταινία, και κάμποσες θεατρικές παραστάσεις πίσω από τις κεντρικές λεωφόρους αποδομούν τα ψέματα στις κεραίες >>> Γιατί; Το διπλανό ζευγάρι ούρλιαζε όλη τη νύχτα, λυπηρά, για τα ξέχωρα εγώ τους, τρυπώντας θανάσιμα τους φθενούς τοίχους >>> Ευτυχώς, ο Ανδρέας -Κάλβος- Ιωαννίδης δεν θέλησε προσωπείο για τον κατοπινό χρόνο, δεν κατάφεραν να τον αποτυπώσουν στη μάταιη αιωνιότητα (όμορφος ή άσχημος ή αληθινός;), καθώς, το ήξερε, αρκούσαν οι παράτολμες ωδές του >>> Ευτυχώς, ο Ξενάκις, ο Αξελός, η Κρανάκη, το έσκασαν όταν έσκαγαν οι εγγλέζικες βόμβες στην πατρίδα, ανάμεσα στα νεανικά χέρια και στα ορμητικά όνειρά τους >>> Ευτυχώς, μου είπε ο τυφλός, το φως πηγάζει από άλλη πηγή κάθε φορά...