Αυτή η φωτογραφία σηματοδοτεί ένα κομμάτι του μέλλοντος >>> Μερικοί μήνες πια, μετά τη σεπτεμβριανή ήττα στον Σαγγάριο ποταμό >>> Ανάμεσα σε εξαθλιωμένους στρατιώτες, αλαφιασμένους, πεινασμένους, με τον φόβο σχηματισμένο στα χείλη και τα αδύναμα πόδια τους >>> Είχε γνωρίσει, ήδη στα 28 του χρόνια, τη δίνη της ζωής και του θανάτου χωρίς να έχει κάποιον άλλον λόγο να σκέφτεται από την αυριανή επιβίωση >>> Τι έκαναν οι Γάλλοι και οι Ιταλοί με τους ανθρώπους του Ατατούρκ; Γιατί συμμάχησαν οι Σοβιετικοί μαζί τους; Ποιος θα μας δώσει δάνεια για νέο οπλισμό; Θα έχει επιστρέψει έως τα Χριστούγεννα στο Αίγιο; Ποτέ δεν πήρε άδεια, σχεδόν 11 χρόνια πολεμώντας στη Μακεδονία, την Ουκρανία, την Ιωνία... >>> Το χειρότερο όλων: οι ανώτεροι αξιωματικοί, ο βασιλιάς, η διχόνοια στην Αθήνα ανάμεσα στους πολιτικούς >>> Το τελευταίο σφυροκόπημα από τον κεμαλικό στρατό ήταν προτιμότερο από τη δίψα στην έρημο, τα ψοφίμια και την ψείρα ώσπου να φθάσει το τάγμα έως τα περίχωρα της Αγκυρας >>> Ο τρόμος αυτός οδηγεί στην αυτοκτονία. Είναι παραζάλη της ύπαρξης >>> Κι ύστερα, η αιχμαλωσία, οι ατελείωτες ώρες της αναμονής για μια συνέχεια - εκτελεστικό απόσπασμα ή επιστροφή στην πατρίδα; >>> Το πλοιάριο από τον Τσεσμέ, τα χειροκροτήματα των αγνώστων φθάνοντας στο λιμάνι του Πειραιά >>> Τα πρώτα χαμόγελα λίγο μετά τη Ροδοδάφνη, στον δρόμο προς το Βερίνο >>> Ετούτη η φωτογραφία θα παραμείνει μάρτυρας ξεχασμένος, όχι τοτινός...
Commenti