Αυτά τα χρυσαφικά δεν ταιριάζουν στον χώρο >>> Εδώ μέσα υπάρχουν ακόμη τα χνώτα από ανθρώπους που έζησαν εκείνη την εποχή >>> Οι βομβαρδισμοί στον Πειραιά ακούγονταν δυνατά μέσα στη νύχτα >>> Κάποια στιγμή τρόμαξες από τον γδούπο στην εξώπορτα >>> Νομίσαμε ότι κάποιο σώμα έπεσε πάνω στην πόρτα >>> Υστερα, το σύρσιμο στο πλατύσκαλο >>> Εκλαψες >>> Ακολούθησε η σιωπή >>> Ενας πυροβολισμός ήταν το τρίτο κουδούνι >>> Αναρωτήθηκα γιατί δεν τελείωνε το σκοτάδι >>> Από τότε θυμάμαι αυτόν τον φόβο >>> Ολοι οι πεθαμένοι μου έρχονται κοντά, μου τακτοποιούν τα σεντόνια στον ανήσυχο ύπνο, μου μιλούν σιγανά >>> Δεν τα θέλω αυτά τα χρυσαφικά >>> Δεν μου ταιριάζουν >>> Πήρα μερικές λέξεις για να τις σπάσω σαν πέτρα: μολ, υβ, ι, χαρ, τι, λ, εξ, η, φ, ωνή, πισ, τη, φυ, γη, φ, ω, ς, μ, ελ, ο, ς, δι, αδρ, ομ, η, τ, ελ, ος >>> Εχω θυμό, απογοήτευση μέσα μου, καμία φρόνηση >>> Δεν θα στο μαρτυρήσω ποτέ >>> Είναι ο πιο βασανιστικός θάνατος >>> Σ' αυτό το τελευταίο γράμμα αναπολώ τις πιο πολύχρωμες ημέρες των παιδικών μας χρόνων...
Commenti