Gustave Doré
Τα πανιά παραμένουν φουσκωμένα μπαίνοντας στο λιμάνι >>> Διατηρούν ακόμη την αγέρωχη, στιλπνή τους χάρη, τον μεσοπέλαγο κομπασμό τους >>> Μερικά γλαροπούλια αψιμαχούν για κομμάτια ψωμιού που τυχαία έπεσαν μέσα από τις βάρκες >>> Η άφιξη του άγνωρου βαποριού αναστατώνει τον μώλο >>> παρόμοια με τον παροξυσμό που προκαλεί η κάθε απόπειρα λογοτεχνίας, το τραγικό αδιέξοδο του δημιουργού απέναντι στο έργο το οποίο τάσσεται να ολοκληρώσει, η ευθύνη του πνεύματος, η αγωνία για τη διατύπωση των αιώνιων ερωτημάτων >>> Πλησιάζει σ' απόσταση αναπνοής >>> μυρίζει έντονα η ξύλινη καρίνα >>> ποιος ξέρει την ανελέητη δοκιμή, το έσχατο σημείο που έφθασε >>> (Θυσιάζεται κανείς, άραγε, για το φάσμα του παρόντος του;) >>> Η αληθινή σιωπή είναι καταφύγιο >>> Το άγνωστο αγγίζει την ηδύτητα >>> Γίνεται μυστικός προορισμός >>> αποκάλυψη >>> Σε λίγο ακολουθούν οι αποκρίσεις και οι ανθρώπινες αδυναμίες >>> Αυτό το πρωινό διαγράφεται, έστω κι αν νοερά, η αντίστροφη κίνηση προς τη λύση των συνειρμών μου >>> επιμένοντας ότι ο χωρισμός από το σώμα μετουσιώνεται σε λόγο, σοφία, ζωτικότητα >>> ό,τι αντιλαμβάνονται οι ποιητές μόνον, αποκαλώντας "ψυχή της ποίησης" την πνευματική ώθηση... >>> Οσα υπονοεί ο Dante, και μετέρχεται ιδανικά στο τρίτο κεφάλαιο του Paradiso...
Commenti
Μέρα καλή!!