Gustave Doré
Ρότα με κατευόδιο στον ορίζοντα >>> επάνω σε σύννεφα και με καλπασμούς λευκών θαλασσινών αλόγων >>> Ο φόβος του γνώριμου και η συγκίνηση του αγνώστου >>> Ετούτη η διπλή φωνή στον άνεμο ζαλίζει το πλήρωμα >>> Λίγο παραέξω, μόλις μερικά μέτρα πιο βαθιά, ο παφλασμός του φωσφορικού, δηλώνοντας ατέρμονα τη μοναδική τροφή του πνεύματος: τη συνείδηση και την πράξη >>> Δεν είναι το παράλογο αλλά η αναζήτηση >>> λέν' οι φιλόσοφοι ποιητές >>> Un sogno pieno d'intensa vita mi offerse, nel suo etere misterioso, una Figura la quale, benché velata, si manifestava divina in tutto... >>> και όλοι εκείνοι οι γνώριμοι που συνεχίζουν να γράφουν αλλ' αυτενεργώς δεν θα γράψουν ποτέ >>> Ακινησία, αφούγκρασμα: οι ρυτίδες γύρω από τα μάτια της μικρής πολιτείας, ένα μαρμάρινο τάμα στις χούφτες μου, η έξαψη των πουλιών, η μάταιη επιθυμία για κυριαρχία, ο αδόκητος ναρκισσισμός >>> Το κάμα αυτής της ώρας είναι απερίγραπτο, σαν παραλήρημα ερωτευμένων νέων >>> Τα παράθυρα ανοίγουν διάπλατα, οι χαιρετισμοί και οι καλημέρες εναλλάσσονται υποτονικά στα στόματα, οι σταγόνες δροσίζουν στιγμιαία την άμμο >>> Διστάζω να ερωτήσω για την αθωότητα >>> Υποχωρώ στο σκίασμα ενός στενόμακρου μεταλλικού μπαλκονιού >>> Γονατίζω >>> Ο φετινός Εκατομβαιώνας, πρωταγωνιστής και κομπάρσος, έχει παραλύσει κάθε άλλον στοχασμό...
Commenti