Gustave Doré
Ζω σημαίνει σκέφτομαι >>> Βλέπω τ' απέραντο φως ν' αναλώνεται >>> Ακούω τις σειρήνες αφύλαχτος σ' αυτό το παιχνίδι των ορίων >>> Η χαρά απέναντι στη λύπη, η κόκκινη ρωγμή στα στόματα, ο θαυμασμός για το κορμί και την απλότητά του, η μνήμη σαν σπίθα για τις επόμενες γενεές, η εντύπωση πως δεν επέστρεψα ποτέ από τα βάθη της θάλασσας >>> Αφουγκράζομαι τον ποιητή: tornan d'i nostri visi le postille debili si', che perla in bianca fronte, non vien men forte a le nostre pupille... >>> Οι δικοί μου περασμένοι άνθρωποι -άνδρες και γυναίκες, που υπήρξαν εδώ αφήνοντάς μου σημάδια στο πρόσωπο, την επιδερμίδα, τους μυώνες, τα αισθητήρια- τριγυρίζουν σαν θύμησες στα ίδια χώματα >>> Τα φώτα έχουν πια λιγοστέψει στην καστρόπολη >>> Σε κάθε βήμα η απογύμνωση ενός μύθου που συνέβη >>> και ο μυστικός ρυθμός που χορεύεται ζευγαρωτά, από σπασμένα κεραμίδια, γλυπτές γυναικείες γάμπες και πετρόμυλους >>> Στέκομαι ακίνητος >>> Τα κατάρτια γέρνουν προτού βυθιστούν >>> Ο αμπελώνας θροΐζει από μακριά, μπερδεύοντας τα χαμηλά κύματα >>> Η παρηγορία σαν ιδέα, η αψίδα για τους άπλειστους, η σύγκρουση για θύτες και θύματα >>> Η θνητή υπόσταση της λάμψης σου, με παρασύρει >>> Οι βοκαμβίλιες σχηματίζουν χειμάρρους σκορπισμένους στ' ανηφορικά καντούνια >>> Το σήμαντρο χτυπάει ασταμάτητα: ζω κραυγάζοντας >>> Σήμανε ο καιρός για να μάθει ο ένας τον άλλον...
Commenti