Οι παλάμες ζαρώνουν >>> Η αργή κίνηση του κορμιού είναι αφορμή αναστοχασμού >>> η ισορροπία στο νερό, η φενάκη της γαλαζωπής πραγματικότητας, ο αντικατοπτρισμός άγνωστων πλασμάτων ή ένας απλός ονειρικός σχηματισμός, το αλάτι που διαβρώνει τα φαινόμενα, η σωτηρία της αφής >>> Τα πρόσωπα δεν αναγνωρίζονται παρά μόνον από ιριδισμούς της συγκίνησης, τις στιγμιαίες εκλάμψεις τους... >>> Ελεημονώ τη χάρη σου, σε πιστεύω, δώσε μου έν' αντάλλαγμα χωρίς ανταλλάγματα >>> Τα στήθη μαυρίζουν, ιδρώνουν, συρρικνούνται >>> Οι σταλμένες λέξεις με παραλήπτη τη μία γυναίκα, την άξαφνη, την απροσδόκητη, την καθοριστική, είναι επαναφορά στην αλήθεια του έρωτα >>> ποτέ δεν εξαργυρώνονται, δεν ακυρώνονται >>> Η αναμονή, η αναμονή >>> Ομοια με τη βουτιά που φέρνει εξαντλημένη την ύπαρξη στην αμμουδιά της Σαπιέντζας >>> Οι άγγελοι ψαλμωδούν με ύμνους προς τον ουράνιο θόλο >>> Η αισιοδοξία κρεμασμένη στην πλώρη, νυχτερινή, σαν εσένα >>> Οι εκδιωγμένοι το γνωρίζουν, οι αδαείς δέονται, οι τολμηροί λογίζονται τις συντεταγμένες >>> Ενώ, χθες, την ίδια ώρα, το γκρίζο σύννεφο ξέπλυνε τους βενετσιάνικους κάβους φθάνοντας βιαστικά από το Τσιρίγο >>> ο σημερινός Σορόκος ήταν απαραίτητος >>> όπως οι σκοτωμένοι στο μπούρτζι, τα σαββατιανά τραγούδια, ή ακόμη τα βογγητά κάτω από τις τρύπιες στέγες αυτής της καστροπολιτείας...
Commenti
Μα τι είναι τελοσπάντων;