Σύντομο ημερολόγιο Αυγούστου ΙΙ

Gustave Doré

Η αντιστροφή του σεληνιακού κύκλου ξεκίνησε >>> Ολα θα σβήσουν στον νυχτερινό ορίζοντα για να φουντώσουν για μία ακόμη φορά στο τέλος τούτου του ατάραχου, σιωπηλού μήνα >>> Το τόξο στον ουράνιο θόλο, ο απόκρυφος καθρέφτης του ποιητικού εγώ, αλλάζει συνεχώς τα σχήματα, αναδεύει τις επιθυμίες, ταράζει την πίστη, όλα τα "ωσαννά" ή τις διαβολές, κάθε βεβαιότητα >>> Η συστάδα των μικρών νησιών, καθώς γυρίζω το βλέμμα προς τα δεξιά, αναχωρεί κάθε στιγμή προς την Εσπερία. Είναι σκοτεινά, με μόνο αναγνωρίσιμο σημείο τις μελίστρες που ξεπροβάλλουν ανάμεσα στην άγρια βλάστηση >>> Αναρωτιέμαι: το τραγούδισμα δεν φθάνει από τα χείλη στεριανής γυναίκας >>> Η φαντασία και η προσδοκία ανατρέπουν την πραγματικότητα >>> Ο ήχος, διακεκομμένος, συριστικός >>> Προσπαθώ να συγκρατήσω την Αγία Μαριαννή στον τόπο της, να την πείσω για τα τρυφερά χέρια που την αγγίζουν >>> Ο φάρος άναψε ύστερα από τα τόσα χρόνια απομόνωσης >>> Το διακοπτόμενο φωτεινό σήμα του στο Λυβικό είναι ελπίδα >>> Η πορεία έχει πια χαραχθεί >>> Πόσοι Οδυσσείς το αντιλήφθηκαν στα βήματά τους, στο σχισμένο δέρμα του πελάγου, στο πετάρισμα του ματιού έξω από το πόρτο; >>> Ετσι κι ένας Δομήνικος, έτσι και οι ξεχασμένοι πολεμιστές στο κούρσος μιας αλλοτινής Μεσογείου >>> Το concerto stravagante δίνει το έναυσμα για τον θάνατο του καλοκαιριού >>> Ο χαρτογράφος ξαναγεννιέται >>> Η νέα ημέρα έχει πια χαράξει >>> Δυο δελφίνια πέρασαν από τη μύτη του παλιού φρουρίου, ο ήλιος κοκκίνισε τα όνειρά μου, με τη σκέψη ν' αποφεύγει τη σκόνη και την κατάρα της υγρασίας >>> Εδώ, εδώ - στον μικρό νότο των ακατάστατων σελίδων, των πρώιμων αναμνήσεων, των περίκλειστων βιωμάτων...