Gustave Doré
Χθεσινή η σκέψη: η αναμονή της αυγουστιάτικης σελήνης είναι ευλογία >>> Απόψε, οι νότες ενός Biber ή ενός Haydn, στην αφώτιστη πλευρά του τείχους, θα δυναμώσουν τη φεγγαράδα >>> Ο μαΐστρος συνεχίζει να φυσάει >>> Η προσδοκία του ενός προσώπου, της μίας επιθυμίας για το ένα πρόσωπο (για την ακρίβεια) θα φέρει τη νέα άνοιξη -λόγος και πράξη των ποιητών, ετούτο- και το φούντωμα της ζωής στα στενά καντούνια >>> Κι αν οι στίχοι έχουν γραφεί, εάν έχουν αποτυπώσει τις φωνές, τις φωνές, τις φωνές στη λευκή σελίδα, τώρα αρχίζει η επόμενη περιπέτεια: η θεατρική πράξη ανάμεσα στο όνειρο και την ακραιφνή πραγματικότητα >>> Δεν έχει σημασία εάν εκτίθεται ο δημιουργός... >>> Η αλήθεια πρέπει να αφορά τον αποδέκτη, εκείνον να εκθέτει, να απογυμνώνεται, να αποδομείται και να επανέρχεται, να λυτρώνεται οδηγούμενος στο δικό του Purgatorio >>> Δεν έχει σημασία τίποτε άλλο... >>> Τα βήματα δυναμώνουν στο πλατύσκαλο που οδηγεί στην πύλη του κάστρου >>> Ενας αθάνατος στέκεται κυρτός στο ακρόβραχο, με το τεράστιο άνθος του να παλεύει με τους ανέμους και τον ορίζοντα >>> Η πιο αισιόδοξη πτυχή ξεχωρίζει >>> Δεν χωρούν άλλες άσπρες πέτρες στις τσέπες μου... >>> Οι καλόγριες χαμογελούν κι ανταποδίδουν τον χαιρετισμό με υψωμένα χέρια >>> Τα ασημένια τάματα θροΐζουν σαν παιδικά "ευχαριστώ" >>> Στα ξυπόλητα πόδια, σαν μικρός, ανεπαίσθητος πόνος, αναβιώνει η ξεχασμένη ιστορία: τα θραύσματα από κεραμίδια στη βενετσιάνικη ξελότζα γεμίζουν αίματα >>> Ο χρόνος δεν υπάρχει, ούτε η πληγή >>> Οι χειρονομίες, η τρυφερή πρόθεση, το συνυπάρχειν, η αμοιβαία ελπίδα ξεπερνούν τους λεπτοδείκτες >>> Προσευχητάριον >>> Η αλμύρα, παραπέρα, είναι έρωτας >>> Οπως το φως της σελήνης, το κλάμα ενός νεογέννητου, η ευσπλαχνία...
Commenti