Είναι σαν να λες...όλες οι αλήθειες είναι ψέμματα. Όταν αυτό το λέει ένας ποιητής κι εσείς το βάζετε κάτω από μία υποβλητική εικόνα που πάλι με λέξεις την αναστοχάζομαι , αναιρείται από μόνο του το ποιητικό επιχείρημα. Και δεν αμφισβητώ κανέναν εδώ παρά μόνο τη σκέψη μου που επιχειρεί να ακυρώσει μία ακύρωση , ή ο Μπόρχες λέει κάτι τέτοια και είναι μηδενιστικά. Οι ποιητές είναι πολύτιμοι όταν τους θέτεις σε θέση αξίας και περιττοί σε ανάλογη θέση απαξίας. Αλλά στην ζωή προχωράς χτίζοντας "πιστεύω" ...κι εγώ πιστεύω ότι θα μπορούσα αν δεν είχε τόση ζέστη να σκαρώσω ένα μικρό , άτεχνο σίγουρα, ποίημα γι' αυτή την εικόνα. Χαιρετώ σε.
Το μηδενιστικά μην παρερμηνευθεί σαν κατηγορία αλλά σαν αλήθεια που αναιρείται αφοί καθολική αλήθεια που να πηγάζει απ' τον άνθρωπο δεν υπάρχει. Όπως καταλαβαίνετε θα μπορούσα να περάσω όλη την υπόλοιπη ζωή μου γράφοντας τέτοια σχόλια.
Οι στίχοι του Καρούζου ηχούν παρελκυστικοί, ειρωνικοί, αποτρόπαιοι. Κατ' εμέ, όμως, οι ποιητές οφείλουν να υπάρχουν, είναι απαραίτητοι. Εστω κι αν όχι ορατοί ή αρεστοί. Ειδαλλιώς, κανένας μας δεν έχει λόγο ν' αναπνέει. Εκανα ένα παιχνίδι, εν προκειμένω απλό: έπλασα ένα αντιθετικό σχήμα με τους στίχους και την εικόνα. Διότι, όντως, η φωτογραφία είναι ποίημα (και δη, αποτυπωμένο δίπλα σε ποιήτρια...). Η αξία του ορατή. Οπως και η πίστη. Ή ακόμη, η αλήθεια.
Λευκωσία, τις προάλλες...
Commenti