Η πρόσφατη ανακίνηση των "ποιητικών υδάτων" μπορεί να προσφέρει πολλές αφορμές αισιοδοξίας >>> ενίοτε όμως, κάποιος καχύποπτα σκεπτόμενος θα υποθέσει ότι δεν υπάρχει λόγος για τέτοιου λόγου σκέψεις >>> Τα νέα περιοδικά που ξεφυτρώνουν (επιτέλους!...), η διαδικτυακή έκφανση και προβολή του ποιητικού λόγου -με όρους ποιότητας και πιστότητας- που φαίνεται να ισορροπεί σταδιακά, η αύξηση της κυκλοφορίας νέων ποιητικών συλλογών (βλέπε και στατιστικά στοιχεία της Βιβλιονέτ στο http://www.e-poema.eu/), αλλά κυρίως η ανακίνηση των ποιητικών πραγμάτων από κριτικούς, "παράγοντες" ή και από τους ίδιους τους -κυρίως νεότερους- ποιητές, είναι εμφανώς δηλωτικά φαινόμενα για την αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος γύρω από τον χώρο που, σαφώς κι ευτυχώς, υπολείπεται της εμπορικής προβολής της σύγχρονης μυθιστοριογραφίας >>> Οι νέες τεχνολογικές εξελίξεις (Διαδίκτυο, ηχητικό και ηλεκτρονικό βιβλίο, άμεσες εκτυπωτικές αναθέσεις σε σχετικές εταιρείες ανά τον κόσμο) συμβάλλουν στην ευδοκίμηση της ποίησης >>> Η ταχύτητα προώθησης ενός ποιήματος είναι ανάλογη της επίδρασης που άμεσα ασκεί ο ποιητικός λόγος -έστω κι αν στιγμιαία- σε ένα αναγνωστικό κοινό το οποίο δεν διαθέτει απαραιτήτως την υποδομή, την προδιάθεση ή και τη διάθεση να διαβάσει, να κατανοήσει, να απολαύσει την ανάγνωση ενός ποιήματος >>> Αλλο τόσο, mutatis mutandis, οι εύκολα δηλούντες "ποιητές" ή "κριτικοί ποίησης" ή "ρυθμιστές" του χώρου των ποιητών, βρίσκουν πλέον πεδίο πρόσφορο για τον ρόλο τους >>> Υποτίθεται ή ευαγγελίζονται, δηλαδή... >>> Γι' αυτό και δεν λείπουν τα τραγελαφικά φαινόμενα από κομψευόμενους "ηλεκτρονικούς ποιητές" (που συνήθως τα βάζουν εναντίον του λεγόμενου "συστήματος" ενώ, ολοφάνερα, θα ήθελαν οι ίδιοι να είναι κανονάρχες του λεγόμενου συστήματος) >>> από "αδιαμφισβήτητους" εκλεχθέντες σε διάφορες παγκόσμιες "ακαδημίες", "ινστιτούτα", "οργανώσεις" και λοιπούς φορείς, υποτίθεται, για την ποίηση και τους ποιητές >>> από διάφορους υποχθόνιους (ας πούμε) τύπους που κρίνουν και προκρίνουν ποιητές και έργα χρησιμοποιώντας το θράσος της άγνοιάς τους ή της ρουσφετολογικής τους ύπαρξης στα διάφορα κανάλια της σύγχρονης ελληνικής ποίησης >>> και, τέλος, από διάφορους φωνασκούντες εναντίον των "νέων εξελίξεων" (=άγνωστο το σημαινόμενο οπόταν προσπαθούν να δώσουν ερμηνείες επ' αυτού), οι οποίοι τρομάζουν στην ιδέα ότι η βαρετή, επαναλαμβανόμενη ποιητική παραγωγή τους ή, ακόμη χειρότερα, τα διάφορα έντυπα λογοτεχνικά περιοδικά που συντηρούν από εικοασετίας, θα χάσουν τα ηνία της νυσταλέας πραγματικότητας που εκείνοι δημιούργησαν αλλά πλέον εγκαταλείπεται από τους νεότερους και από τους ταλαντούχους που συνεχώς αναδύονται >>> Ολα ετούτα έχουν ενδιαφέρον με χιουμοριστικό πρόσημο >>> Αρκεί κάποιος να μην πάρει ολοσδιόλου σοβαρά τις διάφορες εκφάνσεις αυτής της κατάστασης >>> Αλλ' ούτε όμως να αφεθούν στην εκκόλαψή τους (γιατί κάποτε ανδρώνονται!...) >>> Ενας νέος και πολύ αξιόλογος ποιητής, μιλώντας με τον υπογράφοντα στο τηλέφωνο τις προάλλες, αναρωτήθηκε σε όλους τους τόνους για τα διάφορα "γαϊτανάκια" που εμφανίζονται πέριξ της νεότερης γενιάς ποιητών >>> Πράγματι, τι θα γίνει επιτέλους; Γιατί κάποιοι "καπελώνουν" αυτούς τους ανθρώπους, κάποιους τους παρασύρουν σε φαιδρές σχηματοποιήσεις, κάποιους τους πικραίνουν άκαιρα;... >>> Αν μη τι άλλο, κυρίες και κύριοι, όπως έλεγε φωνάζοντας πλέον ο ανωτέρω ποιητής, "αφήστε μας ήσυχους. Θέλουμε μόνον να γράφουμε ποίηση!...".
Commenti