Ο "Εθνικός ποιητής της Παλαιστίνης" (1941-2008) εξακολουθεί να δίνει το σύνθημα σε πολλά πεδία >>> Ο λόγος του Μαχμούντ Νταρουίς είναι λιτός, όπως ακριβώς αποτυπώνεται το τοπίο της άνυδρης και ταπεινωμένης πατρίδας του στη μνήμη όλων όσοι έχουν την τύχη -ή την ατυχία- να τη διαβούν κατά τις τελευταίες δεκαετίες >>> Διαβάζοντας τους στίχους του στην ελληνική γλώσσα (με την ευτυχή, σχεδόν μητρική φροντίδα της ποιήτριας Αγγελικής Σιγούρου, βλ. ηλεκτρονικό περιοδικό http://www.e-poema.eu/, τ.5) νιώθει κανείς εξαρχής την ταύτιση του ποιητή και του έργου με τον χωροχρόνο >>> Η Παλαιστίνη είναι ευλογία είτε κατάρα. Περπατώντας στη Γαλιλαία, την εύφορη και μεσογειακή, αναρωτιέσαι εάν πράγματι η φύση επιτρέπει τη διπλανή εχθρότητα, το μίσος και την καταστροφή να επιβληθεί >>> Γιατί στην Παλαιστίνη πείθεσαι πως ο Θεός δεν υπάρχει. Ή έστω, πως αρνείται να σου χαρίσει έστω ένα βλέμμα για την ποθητή ανθρώπινη συμπόνοια >>> Ο ίδιος έλεγε: "Πιστεύω πως σήμερα ο ποιητής πρέπει να γράφει για πράγματα αθέατα" >>> Οι περισσότεροι συμπατριώτες του, μπερδεμένοι στη δίνη της εποχής και του αίματος, δεν τον κατάλαβαν ποτέ >>> Και έχει δίκιο, επιπλέον, ο ποιητής και μεταφραστής Γιώργος Μπλάνας αναφέροντας ότι ο Παλαιστίνιος είναι από τους ελάχιστους σύγχρονους ποιητές που πιστεύουν πως η ποίηση είναι πάνω απ' όλα μια δημιουργία μύθων...
Τίποτα εδώ δεν έχει διάσταση ομηρική / Οι μύθοι μας χτυπούνε την πόρτα, όταν τους χρειαζόμαστε / Τίποτα εδώ δεν έχει διάσταση ομηρική... / μονάχα ένας στρατηγόςπου ψάχνει στα χαλάσματα / ένα νεογέννητο έθνος / κρυμμένο στην κοιλιά / ενός Δούρειου Ίππου που καλπάζει
(μτφρ.: Γ.Μπλάνας)
[Σ' έναν κριτικό:] / Μην εξηγείς τις λέξεις μου / Με το κουτάλι του τσαγιού ή την παγίδα για πουλιά! / Οι λέξεις μου με πολιορκούν μέσα στο όνειρο. / Οι λέξεις που δεν είπα / Με καταγράφουν κι ύστερα μόνο με αφήνουν να αναζητώ / Ο,τι απέμεινε από το όνειρό μου...
(μτφρ.: Α.Σιγούρου)
Commenti