Ο αμόλυντος Νότος

Foto: Silio D'Aprile, Coroni alla Domenica
Το γκρίζο χρώμα αυτού του τοπίου περιέχει τη μελαγχολία της απώλειας ή της απουσίας >>> Ο άνεμος, πότε μαΐστρος και πότε σορόκος, αναδεύει την ουσία >>> κι αναρωτιέται: ποιος ο προορισμός και με ποια ανοχή στο άγνωστο; >>> Τα τραγούδια και η Ιστορία γράφονται αδόλευτα >>> όπως οι ιεροφάντες και οι πολεμιστές σκύβοντας στην ανωτερότητα - διότι τη γνωρίζουν καλά >>> Η χθεσινή νεροποντή και ο θολός ορίζοντας, ωστόσο, μεταμφίεσαν την άνοιξη >>> Ενώ, απροσδόκητα, οι χαμηλές νότες της σκέψης έκρυψαν το εκκωφαντικό πλησίασμα της νέας φύσης >>> Σε ενεστώτα χρόνο - το αλμύριασμα στην ανάσα περιέχει πάντοτε, όπως και τώρα, την υποψία πόθου >>> Τα βλέμματα προς τ' αραιά σύννεφα και τον αρρωστημένο ήλιο >>> Η αφή αδρανής >>> Η σκόνη, η αμόλυντη ύπαρξη >>> Το δέρμα σκιρτάει όταν το σώμα αντιστέκεται στα ρεύματα από την άκρη της ξηράς >>> Από τις μισογκρεμισμένες επάλξεις ακούγονται ακόμη οι κλαγγές των σπαθιών, οι μπομπάρδες, οι σαΐτες, τ' αμαρτωλά γνεψίματα >>> Κι όμως το μικρό πόρτο, χωρίς πια ιστιοφόρα ή πελώρια βενετσιάνικα εμπορικά, εξακολουθεί να στέκεται αγέρωχο -απο μακριά στα μάτια των παλιών- και αναπνέοντας να υπενθυμίζει απλοϊκά τη δύναμη του γαλάζιου...

Commenti