Καθαρότατον ήλιον δεν επρομηνούσε... >>> γράφτηκαν ποιήματα ωστόσο, απευθύνθηκαν σε όμματα κι ώτα, προκάλεσαν τη συγκίνηση, ανέτρεψαν τη στιγμή >>> τα ασφυξιογόνα από την άλλη πλευρά του ίδιου ποταμού >>> όπως και οι όμηροι απέναντι στους κόλακες, οι αλαφιασμένοι αντιμέτωποι με τους ενθρονισμένους >>> To περιοδικό (.poema..) ενορχήστρωσε μόνον, οι ποιητές ανέλαβαν την εκτέλεση >>> (Μπείτε-διαβάστε στο www.e-poema.eu) >>> Κι έγραφε ο Τάσος Λειβαδίτης, ψιθυριστά απαγγέλλοντας >>> ...Καμιά φορά, ενώ είναι ησυχία, το σπίτι τραντάζεται άξαφνα, τα ποτήρια τρέμουν πάνω στο τραπέζι, ένα κάδρο μετακινείται - και τότε σκέφτομαι πως κάποιοι είναι έξω και βαδίζουν, είναι έξω και βαδίζουν προς νέες εποχές... >>> Ανάμεσα σ' αυτά ελλοχεύουν οι πέτρες και τα βλέμματα έρωτος >>> Οπως το τραγούδι της Μόνικας, της νεαρής τραγουδοποιού που έρχεται από αλλού και πάει για αλλού >>> (εκτός εάν την "καταπιεί" το εντόπιο σύστημα των φορέων του λεγόμενου έντεχνου ελληνικού τραγουδιού) >>> που επαναφέρει ερμηνευτικές αξίες από Beth Gibbons και Portishead, από Craig Armstrong, από Μάνο Χατζιδάκι του '60, από το καθαρόαιμο κιθαριστικό σύμπαν των Δυτικών Ακτών στις ΗΠΑ κατά τις δεκαετίες του '80 και του '90 >>> τραγουδάει Over the hill ατενίζοντας μιαν οδό διαφυγής >>> ακολουθώντας υπερβατικά ένα καραβάνι από καλλιτέχνες στους δρόμους του κόσμου μεταδίδοντας το νόημα, αυτό το κρυφό ψηφιδωτό στα μάτια >>> σαν τους clerici vagantes του Μεσαίωνα >>> που τραγουδούσαν τα ταπεινά Carmina Burana >>> Ολα γίνονται: οι πράσινες γραμμές, οι φωνές, οι φωτιές >>> Σχετικό, όχι άσχετο: Ο φίλος μου ο Luigi έχασε τη φωνή και τη μούσα του >>> δοκίμασε την αυτοκτονία >>> πρόσκαιρα >>> γιατί θα γράψει κι άλλους στίχους στη δική μας διάλεκτο και μελωδίες στον τρελό μας ρυθμό >>> από τον δικό μας Νότο, από τις νύχτες που δεν χαρίζουμε ποτέ, από τις μικρές αναμνήσεις μας... >>>
Commenti