Foto: Silio D'Aprile, Agosto a Calimera[...] Μια κοπέλα γεννημένη στην Calimera, έρχεται κάθε καλοκαίρι για να «κρατήσει τη ρίζα της ζωντανή». Στα χέρια της κρατάει ευλαβικά μερικές σελίδες με ποιήματα. Δεν τα έχει δείξει σε κανέναν έως τώρα. Μια απροσδιόριστη δύναμη την ωθεί να τα διαβάσει δυνατά. Δεν ξέρει να απαγγέλλει. Παίρνει βαθιά ανάσα. Σταματάει πριν ακόμη ψελλίσει την πρώτη λέξη. Τα μάτια της στέκονται στο παράθυρο ενός εγκαταλειμμένου σπιτιού, στο δρομάκι πίσω από την εκκλησία. Κάποιος έχει ανάψει μερικά φανάρια. Η φλόγα τους πλημμυρίζει τον δρόμο δημιουργώντας την αίσθηση ότι οι παλιοί ένοικοι ήρθαν πάλι πίσω, ότι οι σκιές τους είναι αληθινές. Αναπνέουν.
Ο ιερέας κάνει το συνηθισμένο κήρυγμα στον Εσπερινό. Είναι Δεκαπενταύγουστος. Οι γυναίκες μεγάλης ηλικίας κάθονται ακούγοντάς τον προσεκτικά. Τρεις μικροί πειράζονται μεταξύ τους. Ο ιερέας τους κάνει νόημα ενοχλημένος. Στη δεξιά πόρτα της εκκλησίας, που είναι πιο στενή και ο τοίχος μεγαλύτερος, στέκονται μερικές κοπέλες. Γελούν σιγανά, κάτι ψιθυρίζουν στο αυτί, κοιτάζουν έντονα προς την άλλη πλευρά: το πιο όμορφο αγόρι της Καλημέρα στέκεται μαζί με τον παππού του. Είναι τόσο ντροπαλός που διστάζει να γυρίσει το κεφάλι του προς την πλευρά τους, παρότι ξέρει ότι τον σχολιάζουν... Ειδικά, η μία, η πιο μελαχρινή, που την έχει ερωτευτεί αλλά δεν έχει τολμήσει να της το ομολογήσει. [...]
Commenti