Η καταμέτρηση των στιγμών σταμάτησε απόψε >>> έστω πρόσκαιρα >>> εδώ ο χρόνος μειώνεται, ηττάται γιατί αλαζονεύεται αντικρίζοντας το φως >>> Διαβάζοντας τα ποιήματα και ακούγοντας τον ξεχασμένο ήχο της βροχής η πόλη αποκτά διαφορετικά χρώματα >>> (Απροσέγγιστος ο πύργος αυτός, από βράχους και πολεμιστές) >>> Στις επάλξεις ξανά: τα πρόσωπα, οι μάσκες, οι βλάσφημοι χοροί >>> Το ημίφως διορθώνει τις επιλογές >>> Μακρινή η κόρη, ακούγεται σαν μέλισμα του νότου >>> Orrio to fengo τραγουδούν οι Ghetonia στην ξεχασμένη τους διάλεκτο >>> για τη χαρά του φεγγαριού, τα γλυκερά μυστικά που έκρυψε στην παλάμη του, την πολυθρύλητη αγάπη ενός Βέλθανδρου και κάποιας Χρυσάντζας >>> Το ποίημα τελειώνει >>> Εχουν αρχίσει οι πρώτες νότες, οι επόμενες >>> Το βογκητό αντηχεί ανάμεσα στα μνημεία >>> Ακολουθεί η σιωπή, οι λίγες έντονες σκιές, η κλεμμένη ανάσα στα πνευμόνια.
Commenti