Κάθε ημέρα, το μικρό οικόπεδο αλλάζει μορφή. Τα ίδια πρόσωπα, μια αρχαιολόγος και τέσσερις εργάτες, κινούνται πάνω στις ξύλινες ράμπες, στέκονται κάτω από τις τέντες, μεταφέρουν με μεταλλικά καρότσια το χώμα που έχουν οι ίδιοι ανασκάψει. >>> Το γραφείο μου διαθέτει την πολυτέλεια της παρακολούθησης αυτής της αρχαιολογικής ανασκαφής από αρκετό και ικανοποιητικό ύψος (τουλάχιστον πέντε ορόφων) >>> Πρόκειται για ένα μικρό, μάλλον περιορισμένου αρχαιολατρικού ενδιαφέροντος πρόγραμμα, που δεν θα προσελκύσει τα βλέμματα των τουριστών, δεν θα σταθεί κανένας περαστικός με βλέμμα θαυμασμού, ούτε κανένας επιστήμονας θα θελήσει να αποδώσει κάποια εύσημα σ' αυτά τα ευρήματα >>> Η κατοικία κάποιας αθηναϊκής οικογένειας της κλασικής περιόδου (απ' όσο μπορώ να κρίνω εμπειρικά...) διέθετε μικρούς χώρους εστίασης-παραμονής >>> Εκεί όμως χωρούσαν τα όνειρα, οι προσδοκίες, οι ανησυχίες και οι αγωνίες αυτών των ανθρώπων που έζησαν κοιτάζοντας στον ίδιο ορίζοντα την κορυφογραμμή του Υμηττού και την Ακρόπολη>>> Τα ερείπια της κατοικίας έχουν κάποια εσοχή, μάλλον κάποιος εξωτερικός διάδρομος συνέδεε την είσοδό της με τον δρόμο >>> Βέβαια, τόσο ο διάδρομος όσο και ο δρόμος είναι πια καλυμμένοι -υποθέτω οριστικά- από τις παρακείμενες πολυκατοικίες της δεκαετίας του '60-'70 >>> Η αρχαιολόγος φάνηκε ν' αναστατώνεται ένα πρωινό: είχε έρθει στην επιφάνεια του μαλακού χώματος μια λήκυθος... >>> Δεν ήταν εύκολο να διακρίνω καλά, μα φαίνεται ότι ήταν σημαντικής αξίας αν κρίνω από την κινητικότητα της ομάδας στον χώρο και από τα χαμόγελα την ώρα που σχολούσαν >>> Την επομένη, οι ίδιοι νωχελικοί ρυθμοί εργασίας είχαν επανέλθει >>> Οπως και μια μπουλντόζα που μαρσάρισε από νωρίς, κυριαρχικά, η οποία με τρομοκράτησε στην ιδέα ότι θα έδινε τέλος στην άσημη ανασκαφή της περιοχής >>> Ευτυχώς όχι, για την ώρα >>> Γιατί, σύντομα, υποψιάζομαι, ο ιδιοκτήτης του οικοπέδου θα αναλάβει τα ηνία, θα πετύχει -επιτέλους- να πάρει την πολυπόθητη άδεια του ΚΑΣ ώστε να ξεκινήσει την ανέγερση μίας ακόμη κακόγουστης πολυκατοικίας στο κέντρο της Αθήνας (μία από αυτές που μοιάζουν με μπαγιάτικες τούρτες, ακριβώς όπως αυτές που έχουν ήδη γεμίσει την πάλαι ποτέ γραφική γειτονιά της Καισαριανής την τελευταία πενταετία) >>> Η ανασκαφή συνεχίζεται λοιπόν >>> Η αποσπασμένη νεαρή αρχαιολόγος δεν θα πάρει κάποια προαγωγή όταν επιστρέψει στο γραφείο με τους συνήθεις υπναλέους προϊσταμένους (που ήδη μετρούν τα τριήμερα και τις αργίες του 2009 για να πηγαίνουν στα χωριά τους) >>> Ούτε και οι εργάτες θα έχουν κάποιο πρόσθετο πλεονέκτημα στην καθημερινότητα του μεροκάματου σε οικοδομές όταν τελειώσει η ανάθεση της ανασκαφής της κοντινής Εφορείας Αρχαιοτήτων >>> Εστω, γι' αυτούς τους 4-5 μήνες, οι παλιοί εκείνοι ιδιοκτήτες της ταπεινής αθηναϊκής κατοικίας, θα αναπνέουν για λίγο, νοερά θα ξαναθυμούνται τους αέρηδες, τη βροχή, τον αττικό ήλιο, τον φόβο των εχθρών, την αλαζονεία της Αθηναϊκής Δημοκρατίας >>> ανυποψίαστοι σίγουρα, παρ' όλο το σημερινό αδηφάγο τσιμέντο και το χημικό νέφος, την περιορισμένη ηλιοφάνεια εξαιτίας των εξαώρωφων πολυκατοικιών απ' όλες τις πλευρές του οικοπέδου, τη φασαρία από τα αυτοκίνητα και τα παρακείμενα καφέ για γότθους, γιαπωνέζους και σλάβους περαστικούς (όχι καν περιηγητές) αυτόν τον καιρό...
Commenti