[...]
Γη Γη Υδατα Ωκεανοί Ουρανοί
Εχω το μαράζι του τόπου
Είμαι όλα τα πρόσωπα και φοβάμαι τα γραμματοκιβώτια
Οι πόλεις κυρτές επιφάνειες
Δεν ακολουθώ πια δρόμους
Γραμμές
Παλαμάρια
Κανάλια
Ούτε τις κρεμαστές γέφυρες!
Ηλιοι φεγγάρια αστέρια
Κόσμοι αποκαλυπτικοί
Ολοι έχετε ακόμη έναν όμορφο ρόλο να παίξετε
Ενα σιφώνι φταρνίζεται
Οι φιλολογικές κακογλωσσιές συνεχίζονται
Χαμηλόφωνα
Στη ροτόντα
Οπως στον πάτο ενός ποτηριού
ΠΕΡΙΜΕΝΩ
Θα 'θελα να ΄μουν ο τελευταίος τροχός της αμάξης
Καταιγίδα
Μεσημέρι στις δύο
Τίποτε και παντού...
Commenti
....
comme l'Esperance est violante...
θα μπορούσε να συνομιλήσει, για μια ακόμα φορά, με τον Guillaume Apollinaire
Την καλησπέρα μου.
υγ: Έχεις (δύο) λινκ από μένα.