Πόρτο στα βόρεια

Πρωινή ματιά σ' ένα περαστικό πόρτο >>> χωρίς τα χρώματα της ηθελημένης μεσογειακής ανάτασης, χωρίς εμφανή κίνηση, μελαγχολικό >>> ωστόσο, το πνεύμα βρίσκει στην μπούκα την οδό διαφυγής >>> ζητούμενο ή καταδίκη; >>> Το παράθυρο του ξενοδοχείου είναι καθρέφτης, μυστικός για μυστικούς >>> παρόμοια οι λέξεις ανάμεσα στους στίχους >>> όχι τους μεταμοντέρνους σε φθηνές εκδόσεις, τους κομψευόμενους στις σελίδες εφημερίδων, τους αντιγραφικούς παντοιοτρόπως (πόσοι πολλοί αυτοί οι απόγονοι των Δαναών) >>> Η συμβουλή ήταν ακαριαία αυτές τις ημέρες: Οι κώδικες του έξω κόσμου είναι γελοίοι και ευτελείς, αλλά προβλέψιμοι και απλοί, πρέπει να τους μάθετε κάπως σαν ξένη γλώσσα >>> Ο Τζ. Μ. Κούτσι, που μ' αρέσει να τον διαβάζω πιο αργά κι από ένα ποίημα, παρατηρεί τη βασική ιδιότητα του κλασικού (ό,τι μπορεί να χαρακτηριστεί κλασικό είναι ό,τι επιβιώνει στον χρόνο): η αντίσταση στη βαρβαρότητα της κάθε εποχής >>> Τα βλέμματα είναι καθοριστικά, από την πρώτη στιγμή, κι αναπόφευκτα από την πραγματικότητα που διαρρέει στον χώρο >>> η σιγή δεν ξεγελάει κανέναν >>> τα δάχτυλα αγγίζουν τα μαλλιά >>> "Αντρες τρυφεροί με κλάματα" γράφει η ποιήτρια.