Είναι γενική αρχή ότι, με εξαίρεση κάποιες ελάχιστες στιγμές, ο άνθρωπος στη συνείδησή του και εν αγνοία όλων καλλιεργεί, αντίθετα από κάθε λογική, ορισμένες ψευδαισθήσεις που είναι απαραίτητες για την ηρεμία της ψυχής του και χωρίς τις οποίες δεν θα μπορούσε να ζήσει.
Οσο κι αν αισθάνεσαι ότι δε διατηρείς καμιά ψευδαίσθηση για τον κόσμο, ότι τον γνωρίζεις σε βάθος κι απεχθάνεσαι τα θέλγητρά του, αρκεί μια μικρή φιλική εκδήλωση από μέρους του για να συμφιλιωθείς εν μέρει μαζί του.
Το να πιστεύει κανείς ότι η ζωή μπορεί να γίνει όλο λογική και φιλοσοφία είναι χαρακτηριστικό ανθρώπου ελάχιστα λογικού και φιλοσοφημένου.
Αν οι λίγοι αληθινά άξιοι άνθρωποι που επιζητούν τη δόξα γνώριζαν προσωπικά όλους εκείνους που συναπαρτίζουν το κοινό, του οποίου την επιδοκιμασία μοχθούν να αποσπάσουν, πιθανότατα θα μετρίαζαν πολύ την προσπάθειά τους και ίσως θα έβαζαν κάποιους άλλους στόχους.[Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν στη διάρκεια της χθεσινής ημέρας. Τα αποσπάσματα προέρχονται από την έκδοση Giacomo Leopardi, Στοχασμοί, εισ.-μτφρ.: Κατερίνα Βασιλάκου, εκδόσεις Printa/Ροές, 2008]
Commenti
πίσω μου, με τον τρόπο του μεθυσμένου.
Κατόπιν σαν σε οθόνη, θα στηθούνε μονομιάς/δέντρα σπίτια λόφοι για την συνηθισμένη πλάνη./Μα θα 'ναι πια πολύ αργά' και θα κινήσω σιωπηλός/ανάμεσα σε ανθρώπους που δεν βλέπουν πίσω, μαζί με/το μυστικό μου.
[Eugenio Montale, Φινιστέρε και άλλα ποιήματα, μτφ. Νίκος Αλιφέρης, Άγρα 1995]
Τζόρτζα>>>αλίμονο, οι ψευδαισθήσεις είναι φωτογραφίες.
Σταυρούλα>>>ο Leopardi είναι από τους αγαπημένους μου, από χρόνια. Αν ζούσα στην εποχή του, τα ίδια ακριβώς θα πρέσβευα...
Όμορφες οι φωτογραφίες και λίγο... ηρωικές -ε, δεν είναι και ό,τι πιο εύκολο να τριγυρνάς στους δρόμους με το κρύο... :))