Διαδρομές

Ενα τριήμερο περιηγήσεων>>>από τις ξασπρισμένες κορυφές της Γορτυνίας στο ανοιξιάτικο κρύο του μεσσηνιακού ακρωτηρίου>>>κι από τα καμένα δάση της Ηλείας (λίγο πριν και μετά τη Ζαχάρω, ανάμεσα στο κάστρο της Σμέρνας και τον θρύλο του Αράκλοβου) έως τις υπώρειες του Παναχαϊκού και το νωχελικό Αίγιο (με την γκριζάδα από τον Εμφύλιο, τους χίτες ενάντια στους ΕΛΑΣίτες)>>>όπως τότε, στα χρόνια του πριγκιπάτου, ο Δοξαπατρής Βουτσαράς κι ο Γοδεφρείδος Βιλλεαρδουίνος στην αέναη μάχη επιβίωσης γύρω από τον ξεχασμένο Δρόγγο των Σκορτών>>>το απλό ποίημα του Θωμά Γκόρπα, ένας σύντομος ύμνος σ' αυτό που εννοούσε ως ποίηση, οι μεταφρασμένοι στίχοι του Eugenio Montale, τα θεατρικά λόγια του Harold Pinter στην ταινία του Κenneth Branagh, Sleuth>>>(παραιτήθηκε, λέει, η επιτροπή κρατικών βραβείων μετάφρασης - εθνική απώλεια ή ανακούφιση;)>>>τα σώματα που σιωπούν κι αναζητούν τα σώματα, το βλέμμα που χάνεται -ιδανικά- μέσα στο βλέμμα>>>προηγείται όμως η αποχώρηση, η αποστροφή, η αποφορά>>>εκείνες οι τεράστιες άσπρες πέτρες στο χωριό Καλλίκωμο, με το υπέροχο αυτό όνομα, έμοιαζαν με μικρούς απαξιωμένους γίγαντες>>>ο έρωτας επιστρέφει, κάθε φορά διαφορετικά...