Ποια ποίηση;

Rio di Achaia (foto: Silio D'Aprile)
Από τις σφοδρές υγρασίες, από τα
μέρη όπου συγκρούονται
απομεινάρια καταιγίδων και λυγμοί,
έρχεται
αυτή η θλίψη των αρτηριών, κομματιασμένη
θύμηση.
Ακόμη γυρίζουν
εκείνες οι μανάδες τρελές στις φλέβες μου...
...γράφει ο Antonio Gamoneda σ' ένα από τα ποιήματα που παρουσίασε στη χθεσινή εκδήλωση που διοργάνωσε το Ινστιτούτο Θερβάντες της Αθήνας, η αλυσίδα "Ιανός" και το ηλεκτρονικό περιοδικό (.poema..) στον χώρο του αθηναϊκού βιβλιοπωλείου >>> La poesia es palabra en funcion estetica, pero, si es verdaderamente poesia, nunca sera' ficcion... σημειώνει με νόημα ο Ισπανός ποιητής για όλους όσοι κομψεύονται τη γνώση και συνακόλουθα δηλώνουν παρόντες στη νομή του ποιητικού λόγου, στα καθ' ημάς >>> Αντιγραφή από το δοκίμιο ενός παλιού συμφοιτητή στο Ρέθυμνο: ...Αυτό λοιπόν που εδώ δεν γίνεται αντιληπτό είναι ότι η σύλληψη της ειρωνείας ως σύλληψη ενός ψεύδους (μιας απάτης ή πλάνης) μας θέτει εκτός του συγκεκριμένου ψεύδους, εκτός της συγκεκριμένης πλάνης ή απάτης, κι όχι εκτός κάθε ψεύδους, εκτός κάθε πλάνης και απάτης εν γένει. Και είναι πολύ πιθανόν να μην υπάρχει μεγαλύτερη πλάνη από το να θεωρεί κανείς ότι διαθέτει το αλάθητο, ότι βρίσκεται εκτός κάθε πλάνης και ψεύδους, ότι γνωρίζει την αλήθεια, όταν στην πράξη το μόνο που γνωρίζει είναι το ψεύδος, ή όταν η αλήθεια που κατέχει δεν είναι απόλυτη, αλλά αλήθεια σε σχέση με ένα προγενέστερο ψεύδος, στο οποίο εντελώς ειρωνικά οφείλει η νεοαποκτηθείσα "αλήθεια" την αλήθεια της... >>> Δημήτρης Πολυχρονάκης, Οψεις της ρομαντικής ειρωνείας, Schiller-Schlegel-Hoffmann-Baudelaire, εκδόσεις Ινδικτος, 2007, σσ. 51-52 >>> Είχε κρεμάσει μικρούς καθρέφτες πάνω στα δέντρα / για να βλέπονται τα πουλιά - είναι το ποίημα του Ε.Χ. Γονατά από την "Κρύπτη", που επανέφερε στο μυαλό η προχθεσινή συνομιλία στο τηλέφωνο με τον Αιμίλιο Καλιακάτσο (εκδόσεις Στιγμή, παραδοσιακό τυπογραφείο, λατρεία ανάγνωσης) >>> Ετσι γεννιούνται οι απορίες, ή μάλλον επανέρχονται οι απορίες σαν φαντάσματα μιας ηθελημένης σιωπής στο βουερό παρόν της συνείδησης >>> Κι αλήθεια, μια ερώτηση για βιβλιόφιλους (όλους όσοι ξέρουν, δηλαδή οι ελάχιστοι και ανεπαίσθητα περιφερόμενοι σε διαδρόμους εκδοτικών οίκων ή σε ράφια βιβλιοπωλείων και βιβλιοθηκών): ποια βιβλία αξίζουν, ποια διαβάζονται και ποια προκαλούν την επάνοδο στις σελίδες τους;

Commenti

Anonimo ha detto…
Ποίηση είναι το Ρίο στην Φωτογραφία..
Unknown ha detto…
Και μια απάντηση...

Δυστυχώς, αυτά που προκαλούν επάνοδο στις σελίδες τους (ειδικά), δεν διαβάζονται (γενικά).
Κατά κανόνα.

Ευτυχής η στιγμή που συνδυάζονται, αλλά καταντά γεγονός σπουδαίο σήμερα.

"γεννιούνται οι απορίες, ή μάλλον επανέρχονται οι απορίες σαν φαντάσματα μιας ηθελημένης σιωπής στο βουερό παρόν της συνείδησης"...
και ψυχοστατιστικά, γυρνάμε στην ποίηση, εκεί επιστρέφουμε, στις δικές της σελίδες. Σ' αυτές τις σελίδες.
Γι' αυτό και για άλλα.

*********
[...]e la domanda che tu lasci e anch'essa/ un gesto tuo, all'ombra delle croci.