Χωρίς σχόλια / Senza commenti

Εκλεισα την τηλεόραση, πάτησα τον διακόπτη του ρεύματος, έκοψα το καλώδιο >>> Oταν ο εχθρός σου πεθαίνει, δεν πρέπει να χαίρεσαι... >>> Λόγια με νόημα του παππού, του πολεμιστή του Σαγγάριου και της ουκρανικής εκστρατείας, 11 χρόνια ανάμεσα σε αίματα και σκόνη >>> Αυτοκτονία Ζαχόπουλου ή θεσμών; Αναρωτιέμαι >>> Ευτυχώς, στο σπίτι ακούγεται μόνον μουσική >>> Κυκλοφόρησε πρόσφατα το σπουδαίο έργο Don Giovanni του Μozart με την υπογραφή του εκπληκτικού Rene Jacobs (στην ετικέτα-διαμάντι Harmonia Mundi), μετά το Così fan tutte και Le nozze di Figaro >>> Τα ποιήματα του Cesare Pavese αναμένουν τις τρεις φωνές, τις διαφορετικές προσεγγίσεις από ποιητές που τον αγαπούν για ό,τι αντικαθρέφτιζε περπατώντας στο Τορίνο >>> Αλλοι ποιητές προτιμούν τη δόξα της ετικέτας, την κενοσοφία, την ιλαρότητα της φιγούρας τους >>> Το χειρότερο: η ματαιόπονη υπογραφή τους, τα ψευδόλογα credo τους >>> Ετσι δεν γινόταν πάντοτε; >>> Η Σοφία Νικολαϊδου μού θύμισε τον Βασίλη Στεριάδη (στο www.e-poema.eu) >>> Αντιπροτείνω, επιπροσθέτω μάλλον, την "κρυμμένη" ποίηση του Μάξιμου Οσύρου: Στις δύσκολες εποχές συνέχισε / ο ποιητής πρέπει να κρύβει την πραμάτεια του / κι αν ρωτηθεί να έχει κάτι απ' το περίσσευμα... >>> Οι γιορτές που πέρασαν επιβεβαιώνουν τη ρήση των μοναχικών - τίποτε δεν αλλάζει με τις φωταψίες, παρά μόνον η ψευδαίσθηση για μερικές αναλαμπές φωτός μέσα στη σκοτεινή ερημιά της ύπαρξης.