Τοπίο φθινοπώρου ΙΙΙ (terza scena d'autunno)

foto: Silio D'Aprile, cimitero ebraico, Francoforte

Ηταν πολύς καιρός που δεν είχα λάβει ένα γράμμα. Λέξεις στη σειρά, με αφορισμούς. Με διάφορες κοινοτοπίες κι ερωτήματα γύρω από την καθημερινότητά μου, μικρές ευχές, πικρόχολες αναμνήσεις >>> Στα δελτία ειδήσεων αναμασώνται οι ίδιες εικόνες της επικαιρότητας: μερικοί πόλεμοι, ο σεισμός στη μακρινή Χιλή, οι κάθε λογής βιαστές, η διπλωματία της ήττας, η προσδοκία μιας Ευρώπης διαφορετικής, αλλόφρονος κι επομένως πραγματικής με όρους Βρυξελλών >>> Ευτυχώς υπάρχει o Αntonio Tabucchi σε μερικά πλάνα θυμίζοντάς μου το μικρό χωριό του, το Vecchiano στην Τοσκάνη, που το αγαπώ για τους δικούς μου λόγους, όπως και τα λόγια του για τη δύναμη του συγγραφέα -ως όφειλε- να αδιαφορεί για το εμπόριο των βιβλίων (όχι της λογοτεχνίας), για την αυτοπροβολή, για την αλαζονεία του Μέσου που ξεζουμίζει το "αξιοπερίεργο" που αντιπροσωπεύει ο συγγραφέας >>> Ο ποιητής, ο πεζογράφος κι ο φιλόσοφος, το επανέλαβε πολλές φορές στην εκπομπή του Ανταίου Χρυσοστομίδη και της Μικέλας Χαρτουλάρη (στην ΕΤ-1), αποτελούν το τρίπτυχο που μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητα διότι αυτοί έχουν αυτοδίκαια την ικανότητα και την ελευθερία να την βλέπουν υπό άλλο πρίσμα >>> Είναι τα λόγια που δεν καταλαβαίνουν (φευ, όχι στην πλειονότητά τους...) όσοι δηλώνουν "φορείς" των ΜΜΕ τα τελευταία χρόνια και κομψεύονται ανυπόφορα τους "παράγοντες" >>> Ο νοών νοήτω >>> Το πρώτο αληθινό φθινόπωρο, μετά από 2-3 χρόνια, βρίσκεται σ' εξέλιξη: το εβραϊκό νεκροταφείο της Φρανκφούρτης είναι ήσυχο, αποκρουστικό. Ομως, η βόλτα στον Υμηττό κρύβει πολλές ευωδιαστές εκπλήξεις μετά τη βροχή. Οπως και τα νερά του Σαρωνικού, κάτω από τη "μύτη" του Σουνίου. Οπως ο ορίζοντας με τους γκρι τόνους έξω από το παράθυρο >>> Πέθανε ένας ποιητής που δεν γνώρισα, βέρος Βαλκάνιος. Θα μπορούσε να είναι ο Νίκος Καρούζος της "άλλης γειτονιάς" μας. Εμαθα όμως τα ποιήματά του από την ανάσα γυναίκας μέσα στο στόμα μου. Γι' αυτό την ερωτεύτηκα. Σκέφτομαι: εάν ήταν Ασιάτης μεταμοντέρνος και δη αγγλοτραφής, θα αποσπούσε βραβεία, θα ήταν στην επικαιρότητα των διαφόρων κριτικογράφων οι οποίοι εν αγνοία τους, ως συνήθως, θα έγραφαν για τη σπουδαιότητα του διαθλασμένου ειδώλου που έπλασαν στο κουρασμένο μυαλό τους... >>> Si tratta d'un mondo turbato, carina mia. Un conflitto senza fine. Il vero e potente genio >>> Eppure penso che sposalizio del mar mi manca... >>> Si sta faccendo sempre piu' tardi, ha?