(το ανάμεσα)

Cavo Gallo, a Coron

Μεγάλο πάθημα της ανθρώπινης φύσης είναι η απόσταση που χωρίζει τη σιωπή από το θείο. Ο ποιητής, καταγραφέας του χάσματος μεταξύ Εκείνου και του Άλλου, απολαμβάνει τον ρόλο του.

Οι φτερούγες των αγγέλων (ως αξιακό σύμβολο) είναι μετωνυμία της ποιητικής δύναμης. Το σημαίνον και το σημαινόμενο της σιωπής είναι πυρήνας της θείας πρόνοιας. Κανένας δεν το αντιλήφθηκε -ούτε καν κάποιος Ρεμπό ή κάποιος Πεσσόα- για να περάσει στον οδυνηρό χώρο τού ανάμεσα. Η φιλοδοξία του Ικάρου και η γνώση του Δαιδάλου, η επιθανάτια περιέργεια του Οδυσσέα στη ραψωδία λάμδα αλλά και η διάβαση από το Καθαρτήριο στον Παράδεισο, δεν επαρκούν ώστε ν’ ανατρέψουν τούτη την αλήθεια.

Η σιωπή είναι επικίνδυνη όταν μεταμφιέζεται σε γραφή. Εξακολουθεί ν’ ακροβατεί: δαίμονας κακού ή νίκης; Τότε κινδυνεύει ο νους και δημιουργείται κίνηση από τις αντίρροπες δυνάμεις. Ωστόσο, το ανάμεσα παραμένει. Δεν προσδιορίζεται. Δεν είναι ορατό ούτε επαγώγιμο.