Προσανατολισμός από λέξεις

Το φεγγάρι στη χάση. Τραμουντάνα στα νερά. Το κάστρο φωτισμένο μελαγχολικά >>> Ο San Rocco είναι κλειδωμένος αυτή την εποχή, ενώ η Αγια-Σοφιά έχει σπασμένη κλειδωνιά κι ο αέρας γίνεται ορμητικός μόλις πατήσεις στο πλατύσκαλο >>> Πλησιάζω προς την πύλη. Το σκοτάδι με τρομάζει όπως η αίσθηση από την ανάμνηση ενός εγκαταλειμμένου έρωτα στον προμαχώνα της ξηράς >>> Το μονοπάτι, στεγνό και χωρίς χορτάρια, με οδηγεί ανάμεσα στα λιόδεντρα και τις θεόρατες βοκαμβίλιες που τις θυμάμαι από μικρός να τις ποτίζουν οι στρατιώτες κάθε δεύτερη μέρα >>> Ο βόμβος της κανονιάς μοιάζει με πυροτέχνημα. Επαναλαμβάνεται υπόκωφος >>> Μοιάζει με μπομπάρδα δικάταρτη που χωρίς κύμα τώρα σιμώνει στα τείχη >>> Η φωτεινή έκλαμψη απλώνεται στον ουρανό, στιγμιαία >>> Η ανατολή προς τη Δύση κι ο Βορράς προς τον Νότο >>> Ο ήχος ακούστηκε σαν ψιθύρισμα ανθρώπου: "Και εγένοντο αστραπαί και φωναί και βρονταί. Και πάσα νήσος έφυγεν, και όρη ουχ ευρέθησαν. Και εξήλθεν φωνή μεγάλη από του θρόνου λέγουσα - γέγονεν...".

Commenti

scalidi ha detto…
"...Το σκοτάδι με τρομάζει όπως η αίσθηση από την ανάμνηση ενός εγκαταλειμμένου έρωτα στον προμαχώνα της ξηράς >>>..." Ανεμοδείκτης οι λέξεις σου, Silio, κι ας μην ξέρω να διαβάζω τον καιρό :)
SILIO D'APRILE ha detto…
είναι αλήθεια το μεν, ευεπίφορο το δε. Οσο για τον καιρό, τον διαβάζουν όλα τα μάτια στον ορίζοντά τους...