Ενα ρετσιτατίβο του Νικόλαου Χαλικιόπουλου Μάντζαρου μπορεί να κάνει τη διαφορά, ειδικά στην επικαιρότητα της φετινής φωτιάς...
Στο πρωτότυπο ιταλικό κείμενο ["Bella Speme Lusinghiera"]:
Qual mi piomba sul cor gelo di morte - Ah! Che pena, che affanno, che tormento, altro piu' ormai non veggo, altro non sento che oggetti di terror. Indarno il Cielo, indarno i numi imploro, ah, tutti son implacabili, e tutti congiurano a' miei danni, a' mali miei, il Ciel, la Terra, gli Uomini e gli Dei. Dunque per me di luce un raggio piu' non v'e' - degli infelici, no, il misero conforto almen m'avanza; sento di questo cor Bella speranza.
Στην ελληνική μετάφραση:
Τι παγωμάρα θανάτου σκεπάζει την καρδιά μου αχ! Τι πόνος, τι θλίψη, τι μαρτύριο! Αλλο δεν βλέπω, δεν νιώθω τίποτε άλλο παρά πλάσματα του τρόμου. Μάταια τους ουρανούς, μάταια τους θεούς ικετεύω, αχ, είναι όλοι τους ανελέητοι, όλοι τους συνωμοτούν για την καταστροφή μου, ο Ουρανός, η Γη, οι Ανθρωποι και οι Θεοί. Δεν υπάρχουν λοιπόν για μένα ούτε μια ακτίνα φωτός, τουλάχιστον μου μένει η θλιβερή παρηγοριά όλων των δυστυχισμένων: νιώθω στην καρδιά μου την όμορφη ελπίδα...
(traduzione: Irmgard Lerch Kalavrytinos)
Commenti
Θλιβερες, πολύ θλιβερές ημέρες...
Βολκώφ
Βολκώφ - συμφωνώ και χαίρομαι με το σκεπτικό σου... Διέσχισα την Αρκαδία και τη Μεσσηνία, οι εικόνες βιώνονται, δεν περιγράφονται.