Οι ημέρες χωρίς στίχους, πρόσωπα, αναπνοή>>>ένα έργο του Scarlatti για pianoforte αρκεί για το ξύπνημα>>τ' όνειρο κυλάει σε καταβόθρες μαζί με το κρύο νερό>>>έκπληκτος διαβάζω τον Τάσο Λειβαδίτη αυτές τις ημέρες>>>αναρωτιέμαι για τις ζέουσες εικόνες, τα παράξενα πλάσματα που προσπερνούν τον καμβά βιαστικά, τις μελωδίες που δυσκολεύομαι ν' αφουγκραστώ σ' αγκαλιάσματα πρόσκαιρα, περιοριστικά>>>παύση>>>ερωτικά κορμιά, φθηνό κρασί, ξημερώματα>>>το κενό παύει να υπάρχει όταν το χωρίζεις σε δύο κομμάτια, λέει ο έμπειρος ποιητής>>>γιατί είναι η ώρα του απολογισμού>>>η αλαφιασμένη έκφραση τη στιγμή που σπάει η πυξίδα, η καταραμένη αναδίπλωση που μοιάζει με τις περιγραφές της Μαρίνας Τσβετάγεβα, αυτή η διεργασία για την ανακατασκευή του νοήματος...>>>
Commenti