Ενας Σολωμός, το χρώμα του κάβου, η προσδοκία

foto: Silio d'Aprile
Φτερά 'χετε, π' ανέγγιαγα παντού πετούν, Αγγέλοι
Παντού πετούν κ' είν' άφθαρτα, Αγγέλοι, τα φτερά
σας
στ' όνομ' Αυτού που τα 'πλασε τ' αγγειό τσ' ερμιάς
τα θέλει.
Ιδού, μ' ασπούδα τα φορώ, μ' αλαιμαργιά τα σφίγγω,
να τα 'χω δω και να τα κλειώ, να τα κρατώ κλεισμένα,
εδώ που τρέχουνε για με γλυκές αγάπης βρύσες.
Και αμέσως τα σφυροκοπώ στον ανοιχτό αέρα,
χωρίς φιλί, χαιρετισμό, μήτε ματιά να δώσω.
Παρηγοριά καλές πνοές, ψυχή της έρμης νύχτας
...
[από την έκδοση Γιώργος Βελουδής Διονυσίου Σολωμού Οι Ελεύθεροι Πολιορκισμένοι, ερμηνευτική έκδοση-κείμενο-σχόλια, εκδόσεις Πατάκη 2007]

Commenti

Θ. Βοριάς ha detto…
Την καλησπέρα μου!
SILIO D'APRILE ha detto…
ανταποδίδω με τους σολωμικούς στίχους...
Μέγιστος συγγραφέας. Πέντε στίχοι και δεν υπάρχει ούτε μία λέξη περιττή ή άστοχη.