Ο ουσιαστικός συγγραφέας, ή μάλλον αυτός που ο Χάρολντ Μπλουμ ονομάζεις "δυνατός", δεν ασχολείται μόνο με το τελειωμένο έργο, αλλά η ενασχόλησή του με τη γραφή περιλαμβάνει και ενός είδους στοχασμό σε πραγματικό χρόνο, δηλαδή την ίδια τη στιγμή της συγγραφής.
Σε αυτήν τη σχεδόν αόριστη χρονική στιγμή, η σκέψη εκφράζει μια σειρά από απορίες για την ίδια τη σκέψη. Πότε κάνει τις επιλογές του ο συγγραφέας; Και πότε τις κρίνει; Και πότε "διαβάζει" τη φράση που ολοκληρώνεται; Πώς αναγνωρίζεται ένα ψεγάδι στην υπό διαμόρφωση σκέψη του συγγραφέα; Πώς διορθώνεται αυτό το ψεγάδι ήδη προτού συρθεί το μολύβι στο χαρτί; Πώς διερωτάται ο συγγραφέας για την ορθότητα των κρίσεών του σε κάθε συγκεκριμένη στιγμή και πώς προχωρεί με την απαιτούμενη προσοχή "διορθώνοντας" αυτό που γράφει, πριν το γράψει; Ποιο μέσο μετέρχεται αυτού του είδους η σκέψη;...
[Απόσπασμα, μικρό σε σχέση με τις 266 σελίδες, από το καινούργιο βιβλίο του Χρήστου Χρυσόπουλου, "Το γλωσσικό κουτί" (εκδόσεις Καστανιώτη, 2006), στο οποίο προσκαλεί τους συγγραφείς, τους εν δυνάμει ή εν αδυναμία συγγραφείς, τους καλόπιστους αναγνώστες σε μια συζήτηση για τη λογοτεχνική δημιουργία - εξάλλου, κατά τη γνώμη του υπογράφοντος, θα μπορούσε να είναι αντίδοτο στις κατεστημένες αντιλήψεις, τις συγγραφικές νόρμες, τις ιδεοληψίες περί γραφής και εγώ, τους άτοπους λεονταρισμούς, τις ρηχές κρίσεις κι επικρίσεις, τη γενικευμένη "ευκολία" που αν μη τι άλλο -εκτός ήδη στις προθήκες των βιβλιοπωλείων- είναι εμφανής σε μερίδα των ενασχολούμενων, λογοτεχνιζόντων ιστολογίων ανά την ελληνόφωνη μπλογκόσφαιρα]
Commenti
η Ποίηση χορεύει
πάνω απ’ τις λέξεις."
"Παράστεκέ με και συχνά να με
μαλώνεις..."
Γι' αυτούς που ξέρουν από πορείες ναυτικών. Όταν η πλεύση είναι κατάορτσα. Κι οι μοίρες είναι 0. Όλο το παίρνεις λίγο δεξιά ή αριστερά. Αλλά πρέπει να διορθώνεις συνεχώς μη χάσεις το στόχο. Ο προορισμός σε οδηγεί. Δεν υπάρχει τίποτ' άλλο. Αλλιώς κάνεις απλώς ένα ταξίδι αναψυχής.