Ο Χαρίλαος Τρικούπης, αν ψάχνουμε για πρωθυπουργούς. Ο Μακρυγιάννης, αν ψάχνουμε για ηρωες. Ο Κοραής αν ψάχνουμε για εμνευστές της μεγάλης ελληνικής επανάστασης. Ο Αρης ο Βελουχιώτης, αν την ιστορία δεν την έγραφαν οι νικητές. Αυτοί μου ήρθαν αυτόματα στο νού. Σίγουρα υπάρχουν και άλλοι, πάντως από τους τρείς εγώ προσωπικά κανένα δεν θεωρώ "Σωτήρα". Ο Βενιζέλος κάπως, αλλά εκανε τόσους συμβιβασμούς για τη εξουσία που στο τέλος τα καλά του ξεθώριασαν.
παράδοξο θα μου φαινόταν πριν από μερικά χρόνια, ωστόσο πλέον υποστηρίζω ότι ο γερο-Καραμανλής είχε ρεαλιστικά σημεία στον πολιτικό του ορίζοντα. Ο Μακρυγιάννης, ο Καποδίστριας, ο Βελεστινλής, ο Αρης, είναι μερικοί από εκείνους που αποτελούν αιχμές αυτού που βιαστικά κι επιπόλαια -αλλά σωστά συγκυριακά- ονοματίστηκε ελληνικό έθνος κατά τον 19ο αιώνα. Ο κατάλογος, εν προκειμένω, έχει συνέχεια.
Ass.Press
Commenti
Αννέτα Μ.