Ποιητής ανάμεσα στην ελληνική και ιταλική κουλτούρα...
Poeta tra la cultura greca ed italiana...
Σημαντικός για την εισαγωγή του μοντερνισμού στην Ελλάδα
Significante quanto si guarda all'introduzione del modernismo in Grecia
Ιταλός στο πνεύμα, Ελληνας στην έκφραση...
Italiano nella mente, Greco nell'espresione...
Ενας ακόμη ποιητής που δεν γνώριζε τη μητρική γλώσσα του...
Un dei poeti senza madrelingua...
(ιδού τέσσερα ποιήματα μεταφρασμένα από εμένα, στα ελληνικά - ecco quattro delle sue poesie tradotte in greco da me'):
---
SENTIMENTO DI MORTE
Αίσθηση θανάτου
Επιθυμία του τέλους
Να νικιέται το κορμί
Στην άκρη του δρόμου
Σκουλήκι που δε ντρέπεται
Να εμφανίζεται
Ολόγυμνο στον ήλιο
Η σοφία του Δημιουργού
Δεν απέφυγε την πιο άσχημη πληγή
Στα νώτα της γης
Κι έτσι ο έρωτας γίνεται ηρωικός
Όνειρο και πλάνη
Λαμπερή πανσέληνος
---
ADAGIO
Ένα ποίημα σιωπηλό
Πλασμένο από δάκρυα
Απ’ τον θάνατο
Με αποτρέπει
Ένα ποίημα αλγεινό
Σαν την καρδιά
Και τον έρωτα
Εκείνου που έσφαλε
Δίχως φταίξιμο
Κι ακόμη στενάζει
Ένας απόκρημνος βράχος
Ορατός πάντα απ’ τη θάλασσα
---
UNA LINEA DI SONNO
Mια στάλα ύπνο
Και θα σβήσουμε
Ιδωμένοι μέσα απ’ τις σταγόνες
Κάποιας βροχής
Της νοτισμένης γης
Μέσα απ’ ένα σμάρι αστεριών
Που γαληνεύει την πλάση
---
MUSICA
Όλη η χαρά
Μια στροφή
Η αγάπη
Μια ορμή
Βροχή
Φωτιά
Λάμπει
Στις σκέψεις μου
Μια σειρήνα
Και μου τραντάζει
Την καρδιά
Commenti
Να μάς έβαζες και το ιταλικό κείμενο των ποιημάτων.Ας μην τα θέλουμε όλα δικά μας όμως!
Σταυρούλα - ας μην κάνω διαφήμιση των διαφόρων ανθολογιών περί τον ίδιο και το έργο του (καθώς σχετίζομαι άμεσα). Ωστοσο, αξίζει να τον μελετήσεις ως φορέα μια διαφορετικής λογοτεχνικής αντίληψης, την εποχή που ήρθε στην Ελλάδα και αντιμετώπισε το "κατεστημένο" των πεζογράφων και των ποιητών. Ο "Ανθολόγος Ερμής" είναι μια πρώτη καλή αποτίμηση από την επιμελήτριά του.
Γ.Χ. - Χαίρομαι για την επισήμανση περί Καπετανάκη. (Δεν μου αρέσει όμως η εργασία του Λορεντζάτου, χάνει το focus στη σχέση και την πνευματική συνάφεια των δύο φίλων). Θα μπουν τα πρωτότυπα ιταλικά, απλώς δεν υπήρχε χρόνος εν προκειμένω...
"Δεν είμαστε ποιητές" σημαίνει...
"Δεν είμαστε ποιητές" σημαίνει: φεύγουμε,
σημαίνει: εγκαταλείπουμε τον αγώνα,
παρατάμε τη χαρά στους ανίδεους,
τις γυναίκες στα φιλιά του ανέμου
και στη σκόνη του καιρού.
Σημαίνει πως φοβούμαστε
και η ζωή μας έγινε ξένη,
ο θάνατος βραχνάς.
η προσέγγιση του Λορεντζάτου.
Εγω για παράδειγμα τους γνώρισα μέσα απο αυτόν όπως ο ίδιος υποκειμενικά τους μετέφερε, αλλά το κάνουμε όλοι αυτό, χρωματίζοντας το έργο του άλλου καταπώς μας αρέσει και κρατώ και την ρήση του " τούς αρχαίους τους γνωρίσαμε απο τους "ξένους",άς ευχηθούμε να μη συμβεί το ίδιο και με τους Νεοέλληνες".
Aspettiamo conoscere la sua sensitivita in Italiano!
Λεία Βιτάλη - μα, η επιστροφή στα αναγνώσματά μας υποδηλώνει ότι ποτέ δεν αναχωρήσαμε από αυτά. Σχετικά με το θέμα, μεταφέρω από συζήτηση με φίλο-άνθρωπο του εκδοτικού κόσμου, ο οποίος συμφωνεί με την κυνική άποψή μου περί μη επικαιρότητας των βιβλίων - εξηγούμαι, τα βιβλία έχουν τη δική τους χρονική προσέγγιση, δεν χρειάζεται λοιπόν να συνταυτίζονται με τα άλλα καταναλωτικά προϊόντα. (Ελεγα στη φίλη μου για ένα βιβλίο του 2004 που τώρα το διαβάζω και με ρώτησε γιατί δεν παίρνω στα χέρια μου τη νέα κυκλοφορία του συγκεκριμένου συγγραφέα - μα γιατί; Υπάρχει, ευτυχώς, η προσωπική σχέση μεταξύ αναγνώστη και βιβλίου/συγγραφέα. Συμφωνείτε, νομίζω).
σε σκοτεινό πλανήθηκα ρουμάνι
'τι 'ταν ο δρόμος ο σωστός χαμένος..."
Τι μου θυμήσατε τώρα με τη Θεία Κωμωδία! Νομίζω δεν φταίνε τα χρόνια που περνούν. Μερικοί άνθρωποι αγαπάμε αυτά που άγγιξαν, αγάπησαν, ονειρεύτηκαν μαζί τους άλλοι. Τα "ζωσμένα" που τα λέω. Μυρίζουμε τη ζωή των άλλων μέσα σ' αυτά κι αυτό είναι...μαγικό! Όπως όταν περνάμε νύχτα σ' ένα δρόμο σκοτεινό και βλέπουμε χαμηλωμένο φως σ' ένα παράθυρο. Νιώθουμε την παρουσία των άλλων εκεί μέσα και μαντεύουμε.
Δείξτε μας λίγο από το θησαυρό σας εδώ, αν γίνεται. Eννοώ την clmmedia Divina
Καλησπέρα 'Silio, πολύ όμορφες μεταφράσεις
«H καρδιά μας είναι κύμα, / που δεν σπάει στην ακρογιαλιά./ Ποιος μαντεύει τη θάλασσα, / απ' όπου βγαίνει η καρδιά μας; / Αλλά είναι η καρδιά μας ένα κύμα μυστικό, χωρίς αφρό./ Βουβά πιάνει μια στεριά./ Και αθόρυβα σκαλίζει το ανάγλυφο ενός πόθου, / που δεν ξέρει απογοήτευση, / και αγνοεί την ησυχία (H καρδιά μας)»
Γ. Σαραντάρης
Δυστυχώς "έφυγε" πολύ νωρίς, συμμετέχοντας στον ελληνοϊταλικό πόλεμο.