Μικρό ανθολόγιο μιας γενιάς - Γιάννης Αντιόχου

Είναι μερικοί από τους νέους ποιητές, γεννημένοι στη δεκαετία μεταξύ 1969-1979 περίπου, οι οποίοι έχουν ήδη εμφανιστεί με αξιώσεις στον στίβο της σύγχρονης ελληνικής ποίησης' μερικοί άλλοι έπονται, για τους οποίους μένει ν' αναδυθούν στην επιφάνεια. Κάποιοι από αυτούς γράφουν περισσότερο ή λιγότερο, δεν έχει σημασία ετούτο, κάποιοι μεταφράζουν, κάποιοι μελετούν και δοκιμάζουν σε διάφορες φόρμες, εκφράζοντας την ανάγκη για διαφοροποίηση, για το νέο μέσα από το παλιό ίσως, για αναδιάταξη των σημείων του χάρτη.
Ο Γιάννης Αντιόχου έχει εκδώσει τέσσερα βιβλία ποίησης και έχει μεταφράσει τα "Γράμματα γενεθλίων" του Τεντ Χιουζ (εκδόσεις "Μελάνι", 2005). Γεννήθηκε στον Πειραιά, 1969.

CURRICULUM VITAE

Η Μαρία έχει μεταπτυχιακό στην πορνογραφία

Ο Πάνος στην ειδική φαρμακολογία

Και διδακτορικό στη χημεία των ουσιών

Ο Γιάννης που γεννήθηκε το ‘69

Κάθε βράδυ προσυπογράφει το επίμετρο της ροκ

Αλλά πιστεύει πια στη Madonna, στους Radiohead και στην Bjork

Η Bjork μιμείται τη φωνή της φάλαινας

Στην εποχή μου αυτό θεωρείται από τους ειδικούς μεταφυσικό

Οι φίλοι μου έχουν σταματήσει να ερωτεύονται εδώ και πέντε χρόνια/ Υποστηρίζουν πως ο έρωτας είναι κανιβαλισμός δακρύων/ Λένε ακόμα/ Με ποιο τρόπο καταψύχονται στην αγκαλιά του άλλου/

Οι φίλοι μου/ Οι καλύτεροί μου φίλοι/ Απορούν μ’ εμένα που συνεχίζω να ερωτεύομαι/ Και παρόλο που παρήγγειλα μαρμάρινο κρεβάτι για να παγώνω/ Εντούτοις ξαπλωμένος/ Συγχωρήστε με, εννοώ ακουμπισμένος/ Σε τοίχους σανίδια κολώνες και αυτοκίνητα/ Πάντα βρίσκομαι μπροστά στο επαναλαμβανόμενο θαύμα:

Να κροταλίζει η ψυχή μου

Να ματώνει η καρδιά μου

Να φεύγει το μυαλό μου

Γιατί δεν είναι ο άλλος/ -Που αν το μολύβι της ποίησης πάει να περιγράψει/ ίσως χάσει τη λέξη τού πως το στόμα έφτασε στα πόδια-/

Αλλ’ εγώ

Εγωιστικά ερωτικός

Ορθώνομαι και γονατίζω

Τεντώνομαι και κάμπτομαι

Μπαίνω και βγαίνω

Φιλάω και φιλιέμαι

Με λατρεία αφοσίωση και τέχνη

Και γρυλίζω όταν χύνω

Γιατί για μένα η φάλαινα είναι μια μακρινή φωνή

Αλλ’ οι σκύλοι ακόμα και στην εποχή μου

Ερωτοτροπούν σε κοινή θέα.

Commenti

Anonimo ha detto…
Λένε ακόμα/ Με ποιο τρόπο καταψύχονται στην αγκαλιά του άλλου/

....... Και παρόλο που παρήγγειλα μαρμάρινο κρεβάτι για να παγώνω/ Εντούτοις ξαπλωμένος/ Συγχωρήστε με, εννοώ ακουμπισμένος

Ωραίοι στίχοι.