(Το αντάρτικο ποίημα)

Στους Ελασίτες της Αιγιαλείας
Μ’ έναν μπότη νερό δεκατέσσερα άτομα
Και μια χούφτα κορόμηλα στην τσέπη
Άνοιγαν δρόμο μέσα απ' τα σπαρτά
*
Γελώντας τα πρόσωπα ριγούσαν
Τα χέρια ματωμένα στο σύθαμπο φως
*
Κουβέντα θάρρος σφαίρες
Από λίγο να φτάσουν μέχρι το τέλος
*
Στη Βόβοδα κρυμμένοι με βροχή
Στη Χαλαντρίτσα στου Γκρέκα στο Βερίνο
*
Άγρια η πίστη άμορφη σαν ήττα
Τη δόξα όλη τούς την πήραν
*
Δεν πρόκαναν την προδοσία του φόβου
Οι τέτοιες ελεγείες δεν τους ταίριαξαν ποτέ
Αγέρωχοι παρέλασαν τούτοι οι νικημένοι.

Commenti

ggl ha detto…
Είναι ωραίο να τους θυμόμαστε που και που.
SILIO D'APRILE ha detto…
μα δεν υπάρχει ζήτημα θύμησης, αγαπητέ ggl. Μόνον εκτίμηση και παράθεση...