(Βερενίκη)

La forma general di paradiso
Gia tutta mio sguardo avea compresa,
In nulla parte ancor fermato fiso
DANTE, Paradiso XXXI, 52
Ολα είναι οικεία διαυγή

Το βλέμμα σηκώνει η μακρινή βροντή

Η αμυδρή υπόσχεση πως κάτι επιζεί από το όνειρο

Τα είδωλα ακτινοβολούν

Σ’ ένα ξεθωριασμένο φως παλιό

Οπως το μυστήριο η σιωπή η εγκατάλειψη

Ο πόνος σβήνει

Ο οίκτος κινεί την ψυχή

Παράδεισος είναι ό,τι απομένει στη σκέψη

Ο τόπος του αοράτου με παρασύρει

Η πίστη αγγίζει τη λογική στα βήματά μου

Στην αγωνία του κυκλικού χρόνου

Η Βερενίκη θα με φιλάει αιώνια.

Commenti