(ποίημα για Παναγίες)

Περιπλανιέται σε τόπους ανοίκειους. Οι στιγμές τη ματώνουν. Αντέχει σε μύρια μαρτύρια. Φυλάσσει ένα κομμάτι ανάσας για σένα. Ανάβει βρόμικα κεριά. Ακόμη πασχίζει να πει την προσευχή˙ όλη την ημέρα. Ψελλίζει «οι μαυριδερές Παναγίες», «οι σκοτεινές επιθυμίες», «οι μαυριδερές Παναγίες»...

Commenti

Λύσιππος ha detto…
Ακατανόητα όμορφο.
Λύσιππος ha detto…
Questo commento è stato eliminato da un amministratore del blog.
Λύσιππος ha detto…
Questo commento è stato eliminato da un amministratore del blog.
Λύσιππος ha detto…
Questo commento è stato eliminato da un amministratore del blog.
Thrass ha detto…
Saccaniam, "this post has been removed by the author" σημαίνει ότι το σχόλιο διεγράφη από αυτόν που το έγραψε.

Αν τα είχε σβήσει ο ιδιοκτήτης του blog, θα έγραφε "...by the blog administrator". Cheers.
SILIO D'APRILE ha detto…
ψυχραιμία!... Ο Λύσιππος το έσβησε γιατί επαναλαμβανόταν. (Δεν είναι θέμα συζήτησης ή σχολίου, ε;). Ναι, είναι απόσπασμα από μελλοντικό βιβλίο.
scalidi ha detto…
Είδα πρώτα τη φωτό του πάνω ποστ και μετά αυτό το απόσπασμα. σχεδόν νομίζω ότι είναι ο σχολιασμός της φωτογραφίας με τις σκιές-επιθυμίες, τις "μαυριδερές Παναγίες"...που ανεβαίνουν το Γολγοθά τους να προσκυνήσουν
SILIO D'APRILE ha detto…
ακριβώς, περί σχολίου και περί Γολγοθά πρόκειται...
Juanita La Quejica ha detto…
Σαν τις Παναγίες της Λατινικής Αμερικής... που αναρωτιέται κάποιος άλλος ποιητής γιατί ο ζωγράφος δεν τις ζωγραφίζει με σκούρο δέρμα και τις φτιάχνει μόνο λευκές, λες και οι μαύροι δεν πάνε και αυτοί στον ουρανό...
Anonimo ha detto…
Mου φέρνει στο μυαλό το έργο του Agustin Barrios Mangoré "Una Limosna por el amor de Dios"
(http://www.mangore.com/rb1.html), το οποίο γράφτηκε αποκλειστικά για κιθάρα και θεωρείται ένα από τα κορυφαία κομμάτια γραμμένο σε tremolo. Σύμφωνα με την ιστορία, το εμπνεύστηκε ο Barrios όταν μια μαυροφορεμένη γυναίκα του χτύπησε την πόρτα για να ζητήσει ελεημοσύνη. Ο επαναλαμβανόμενος χτύπος στην πόρτα διατρέχει το κομμάτι όπως και οι προσευχές δίνουν το ρυθμό στο ποίημα. Α.Ρώμα