Adorno για Benjamin...

"Τα απολιθωμένα στοιχεία, τα παγωμένα ή αχρηστευμένα της κουλτούρας, κάθε πολιτισμικό φαινόμενο που έχει απωλέσει τη ζωή και τη ζεστασιά του, τον γοήτευαν όπως ακριβώς ένας συλλέκτης έλκεται από ένα απολίθωμα ή ένα βότανο διατηρημένο σ' ένα βοτανολόγιο. Αυτό που τον ενδιέφερε, δεν ήταν μόνο να ξυπνήσει την απολιθωμένη ζωή - όπως μέσα στην αλληγορία - αλλά επίσης να θεωρήσει τα ζωντανά πράγματα σαν αυτά να ανήκαν σ' ένα μακρινό παρελθόν, σαν πρωτόγονη ιστορία, έτσι ώστε να αποκαλύπτουν εξ αίφνης τη σημασία τους..."

Commenti

scalidi ha detto…
Με διαπέρασαν κρύα ρίγη...Εφιαλτική αλήθεια
Anonimo ha detto…
Καταλαβαίνουμε το παρόν ,μόνο όταν το δούμε ήδη ως παρελθόν;
Πολύ ωραία η αλληγορία.
Anonimo ha detto…
Κάποτε κάποτε έχουμε την εντύπωση ότι η Σχολή της Φρανφούρτης δεν κάνει άλλο από το να γεμίζει τα κενά των ενοράσεων του Βάλτερ Μπένγιαμίν. Αυτό μάλλον το διάβασες στο βιβλίο για το απόσπασμα του Στέφανου Ροζάνη.
Anonimo ha detto…
Mou thymisate tin exetastiki mou pou eytyxws molis teliwse epitixws Q).......